🌱معرفی و برشی از کتاب چای نعنا☕🍃

نوشته پشت جلد کتاب:

مراکش دروازه آفریقاست و نزدیک‌ترین کشور آفریقایی به اروپا. مراکش زمانی مرا وسوسه کرد که در جنوب اسپانیا فیلم می‌ساختم و وقتی در کوچه پس کوچه‌های گرانادا قدم می‌زدم، احساسی از خویشاوندی با مردم آن منطقه داشتم. ایرانی‌ها مراکش را چندان نمی‌شناسند. در همه این سال‌ها مراکش جزو کشورهایی بوده که ایرانی‌ها کمتر به آن‌جا رفت و آمد داشته‌اند. حتی تا همین چند سال پیش هم ویزایی برای رفت و آمد صادر نمی‌شد. ریشه اختلاف‌ها شاید به سال‌های اول انقلاب برگردد، زمانی که ملک حسن، پادشاه مراکش، محمدرضا پهلوی را پس از سقوطش در تهران در رباط پناه داد. از همان موقع بود که ملک حسن هم مثل ملک حسین، پادشاه اردن، و انور سادات، رییس جمهور مصر، رفت توی لیست سیاه و ۳۵ سال طول کشید تا فراموشی تاریخ به داد برقراری ارتباط مجدد بین مردم دو کشور برسد.

برشی از کتاب: کازابلانکا-مهتاب و عشق و دریا

نسیم بوی دریا را با خودش آورده است،باد که تندتر میشود شتک آب از روی موج شکن های سنگی میخورد روی صورتم و خنکم میکند،حال غریبی است که چشمت به غروب آفتاب باشد و به سکه نارنجی خورشید که در قلک دریا فرو میرود و گوشت به صدای موذن مسجد باشد که کی الله اکبرش را سر میدهد،شک ندارم که این فضا حال هر آدمی را با هر سطحی از اعتقاد مذهبی دگرگون میکند،از بس که همه چیز یک جور دیگر است...

طنجه دریا به دریا

یک چهره کاریزماتیک دارد مثل سیاست مدارها،بیشتر میتواند وزیر امور خارجه باشد یا نماینده سازمان ملل،از آن چهره هایی دارد که میشود به آن اعتماد کرد وقتی چنین چهره ای داشته باشی و زبان بدنت هم فریاد بزند که چقدر به کارت ایمان داری دیگران بی برو برگرد به تو اعتماد می کنند،همچنان که در این ظهر بهاری طنجه من به این نتیجه میرسم که هیچ نهاری نمیتواند لذیذتر از نهار حسن آقا باشد،توی یخچال حسن آقا انواع ماهی ها هست همه شان تر و تازه اند،آنقدر که میشود خام خام خوردشان،من ماهی تن سفارش میدهم،حسن آقا یک تکه ماهی برمیدارد و در همین فاصله از من میپرسد که کجایی هستم،میگویم ایرانی

ماهی را رها میکند و دستش را دراز میکند به سویم که دست بدهد و میگوید سلام علیکم، الله اکبر.

این عادت بسیاری از مسلمان ها در جهان است که وقتی میفهمند مسلمان هستی الله اکبر میگویند،پاسخ حسن آقا را به شیوه خودش میدهم،حسن آقا تکه ماهی رها شده در یخچال را کنار میگذارد و یک تکه بزرگتر انتخاب میکند رویش نمک و فلفل فراوان می پاشد و کمی سبزی مخصوص رویش میریزد،آن را لای یک توری سیمی میگذارد و توری را میگذارد روی زغال های گداخته ای که روی منقل است،آن را لحظه به لحظه  از این رو به آن رو می کند می ایستم کنارش و حرکات عجیب دستش را نگاه میکنم که چگونه با مهارت همه گوشه و کنار های تکه ماهی را روی آتش کباب میکند،هرچقدر پیش تر میرود آب از لب و لوچه من بیشتر آویزان میشود،عطر ماهی تن همه جارا پر میکند و بوی دود و ماهی در نسیم خنکی که می وزد هر رهگذری را جلب میکند،اگر روزی به بهشت بروم تصور میکنم صحنه مشابهی را ببینم،آنجا ترجیح میدهم به جای جوی عسل رودخانه ای باشد که در آن ماهی های تن شنا میکنند و یه جای آنکه با حوریان بهشتی محشور شوم،ترجیح میدهم همسایه حسن آقا باشم،مشروط بر آنکه آتش روشن کردن در فضای بهشت ممنوع نباشد،در غیر این صورت شاید مجبور باشم برای خوردن کباب ماهی به جهنم بروم که منقل و آتش در آنجا همیشه به راه است.

امیدوارم خوشتون بیاد♥️