من میدونستم ک منو خوشبخت میکنه.. مهم نیست ک چ اتفاقایی پیش اومد، من اون و بهتر از خودش میشناختم و قبولش داشتم.. آدم ها اشتباه میکنن.. هیچکس کامل نیست.. حتی با اتفاقایی ک افتاد هنوز هم سعی دارم درکش کنم.. میدونستم خوشبختم میکنه اما.. من هم ی شخصیتی دارم ی اخلاق هایی دارم ک نمیدونم خوبه یا بد! من نمیتونستم اشتباهاتش و ببخشم و ادامه بدم. مهم نیست ک چیکار کرد و چ اتفاقی افتاد. فقط من نمیتونستم ببخشم.. شاید هم بخشیدم.. من ک دلم نمیاد ازش ناراحت بمونم.. گاهی غصه اش و میخورم.. غصه چیزی ک میتونستیم باشیم و با اشتباهات بچگانه اش نذاشت و باعث حسرت خوردن جفتمون شد.. اما نمیتونم ببخشم و ادامه بدم.. حتی بااینکه میدونم دوستم داشت.. با اینکه میدونستم من و خوشبخت میکنه..
بااینکه الان هم میدونم چقدر این آدم برای من باارزشه و خوب بودنِ حالش برام مهمه.. حتی اگه این و بهش نگم! اما من نمیتونستم ادامه بدم.. من هیچوقت اشتباهات آدم ها از ذهنم پاک نمیشه و این اصلا "خوب" نیست. میخواستم بگم گرفتن بعضی تصمیم ها سخته اما "بهترین" تصمیمی که میتونید بگیرید.. امیدوارم ک این هم بهترین تصمیمی ک میشد بگیرم باشه.. امیدوارم از این عذاب وجدانی ک بهم وارد شده هم نجات پیدا کنم.. با آخرین حرفایی ک زد باعث شد عذاب وجدان بگیرم و هر روز ب جمله ای ک گفت فکر کنم.. سعی میکنم مثبت باشم.. سعی میکنم درک کنم.. . 💙 دلنوشته#
