دوشنبه۲۸مرداد1398
آرام جانم ! امروز ذره ذره ی وجودم را در لحظه لحظه ی حضورت حل کن، تا فانوسهای قلبم ، نور تو را در سراسر جانم بتابانند....
ای منتهای دلها ! من مسافر تو در این جهانم... خوشحالم که هرگز بر سر دوراهی های زندگی نمیمانم ، قاطع تصمیم میگیرم ، من هیچگاه تنها نیستم ، چون ترا دمادم حس میکنم و میدانم تو شاهکارخلقتت را تنها نمیگذاری.
خدایا تو جاده رستگاری را به من نشان داده ای و این انتخاب منست که کدام جاده را انتخاب کنم...یاری کن تو را گم نکنم. این رشته الفت، این «حبل المتین» ازدستم رها نشود... من ایمان دارم به رحمتت...
