هرخانمی رو میبینم اکثرا این حرفا رو میزنن که ما اصلا از مشکلاتمون با شوهرمون به خانواده خودش و خودمون هیچی نمیگیم. همیشه ازش تعریف میکنیم و جلوی بقیه نشون میدیم همدیگرو دوست داریم تا کسی نتونه به شوهرمو بد بگه و...
ولی من واقعا شرایطشو ندارم...
خیلی سعی میکنم آبروداری کنم ولی نمیشه چون یه شوهر معتاد، بی مسئولیت و مشکل عصبی دارم که واقعا وقتی بهم فشار میاد وقتی خستم میکنه نمیتونم به خانوادش نگم.
مطمئنا اونایی ک اینجوری میگن یکی از مشکلات شما رو ندارن وگرنه خودشون جر میدادن 😶
بگو گلم باشه بفهمن چجوری دختر مردم که با هزار تا ارزو میارن چه کارش میکنن
واقعا نمیتونم وانمود کنم آره شوهرم خوبه هیچی در موردش نگین چون اینجوری نیست و بله باعث ناراحتی خودم یا بقیه میشه
مثلا وقتی به پدرش بی احترامی میکنه پدرش شاکی میشه ازش من چی بگم
بگم نه خیلی خوبه شما اشتباه میکنی
قابل اصلاح نیست؟
میخوای باهاش بمونی؟
خانوادش کاری هم انجام میدن؟ کمکی میکنن؟
اگر دستش تنگ بود یا در حال حل مشکلی بود و شما رفتی همه جا گفتی ابروشو بردی
نه وقتی نیاز به کمک داشتی
از مشاورهم کمک بگیر
چون اعتیاد و بی مسیولیتی چیزی نیس که بقیه بتونن کمک زیادی کنن اون ادم خودش باید در نهایت بخاد... خیلی سخته مشاور برو
میدونم چی میگی ،ولی کاش نکنی ،ی روزی ک شوهرت کاراشو ترک کنه و برگرده ب زندگی همه ب چشم قبل نگاهش میکنن ،،البته خانواده خودشه ،
من مشکلات همسرم رو به مادرش میگم. فکر نکنه خیلی پسر بی نقصی تربیت کرده و من وظیفه دارم تو پر قو نگهش دارم!
ولی پیش خانواده خودم خیلی احترامشو دارم
عزیزم آبروداری تا جایی خوبه.... در مورد شرایط شما صدق نمیکنه. چون ایشون نیاز به کمک دارن که قطعا فقط کار شما نیست.
