۱۷- یَا ابْنَ جُنْدَبٍ إِنْ أَحْبَبْتَ أَنْ تُجَاوِرَ الْجَلِیلَ فِی دَارِهِ- وَ تَسْکُنَ الْفِرْدَوْسَ فِی جِوَارِهِ فَلْتَهُنْ عَلَیْکَ الدُّنْیَا- وَ اجْعَلِ الْمَوْتَ نُصْبَ عَیْنِکَ وَ لَا تَدَّخِرْ شَیْئاً لِغَدٍ- وَ اعْلَمْ أَنَّ لَکَ مَا قَدَّمْتَ وَ عَلَیْکَ مَا أَخَّرْتَ.
۱۷- پسر جندب، اگر مایلى همسایه خدا شوى و ساکن بهشت فردوس در جوار خدا گردى باید دنیا در نظرت بی‌ارزش باشد؛ و پیوسته مراقب مرگ باشى؛ و چیزى را براى فردا ذخیره نکنى بدان مال تو آن‌ها است که جلوتر بفرستى و به ضرر تو است هر چه باقى بگذارى.
