وای منم همینجوریم.البته بهت قول میدم تمام انسانها اینجورین.وقتی احساساتی میشن و یا با یک مشکلی برخورد میکنند دائم خدا خدا میکنند و هزار جور قول و قرار میگذارند ولی همینکه یک مدت کوتاهی ازش میگذره ؛دیگه خدا رو بنده نیستند.عزیزم به نظر من بهترین راه بسیار بسیار گفتن ذکر استغفرالله و ربی و اتوب علیه هست و مواظبت دائم بر اعمال و رفتار.ما باید قولی که به خدا میدیم رو جدی بگیریم و بر انجامش سختکوش باشیم. حالا با هر روشی. مثلا من خیلی ها رو دیدم که با خدا عهد میبندند که دیگه نمازشونو سر وقت بخونند یا غیبت نکنند.بعد اگر هر بار عهدشون رو شکستند خودشونو جریمه میکنند.و ...
به هر حال استقامت در راه دین و خدا خیلی سخته. چون شیطان همیشه در کمین انسانهاست و قسم خورده که ما رو منحرف کنه.برای همینه که تعداد انسانهای رستگار خیلی کمه.
موفق باشی گلم
دل تنها عضویست که با نگـــــــــــــــاه لمس میشود....!