میگم ولی نمیرم تو خونه خودم چون وظیفه من نیست
برو توخونت بشین نگو مال خودته اجارشم از شوهرت بگیر بگو مال دوست بابام هست گفته تاهروقت دوست دارید بشینید
اصلا نمیگم به اون چ ربطی داره والا بگم منت بارمم نیست
من کلی طلا و سکه دارم قبل عقد دادم دست مامانم نگه داره که شوهرم نفهمه
به نظرم اولش نگو
ببین شوهرت چه جور آدمیه
اگه خوب بود بهش بگو
نگو
ازيه طرف دوس ندارم بگم از طرفيم اين چيزي نيست كه سالها مخفي بمونه بالاخره يه روزي لو ميره از طرفيم ادم دوس داره از چيزي كه دازه استفاده كنه تااينكه بره مستاجري
نگو بنظرم...
یه حساب جدا هم باز کنید که پول اجاره اش بره اونجا
اصلا خرجش نکنید
بهش میگم البته اگه شوهرم آدم خوبی باشه ولی میزارم همه چی که تموم شد بعدش بهش میگم
اصلااااااااا نگوووووووو.
از اول پنهون کاری رو شروع نکن
نگو. اگر هم میخوای به یه طریقی به شوهرت کمک کنی، و دوست داری توی اون خونه زندگی کنی، نگو برای خودته، بگو برای مامانمه میده ما یه مدت بشینیم تا دست و بالمون باز بشه بتونیم برای خودمون خونه بگیریم.
بذار مث یه پشتوانه داشته باشیش برای خودت
نمی گم 😅😅
اگر شوهرم خونه نداشت و نتونست بخره اره میگم دارم و میریم همونجا زندگی کنیم
نمی‌دونم نگی بعدا بفهمه ب نظرم عصبانی میشه شدیدا چون در حالی ک خونه هست باید اجاره خونه بده 😐
ینی ب عشق زندگیت اعتماد نداری ؟ قرار نیست ب نامش بزنی ک.. جای خودت رو برعکس خودت چ حالی می‌شدی
