سلام مهربونا پسرم 17 ماهشه بشدت از غریبه ها و از جمع مردم میترسه نمیدونم شایدم اسمش ترس نیست هیچ جا نمیتونم برم همینکه وارد جایی مجلسی میشیم حتی اگه 3-4نفر باشن شروع میکنه به جیغ و گریه و ... که هیچکارش نمیشه کرد مگه اینکه از اونجا خارج شی
اصلا با غریبه ترها راه نمیاد نه بهشون میخنده نه جواب میده دست بوس هیچی هرکی هم بیاد جلو نق و غر و گریه موندمم بخدا خیلی بده هم اینکه جایی نمیتونم برم هم اینکه همش باید به بقیه توضیح بدی این چشه شما اگه تجربه مشابهی داشتین بیاین بگین من باید برم میام میخونم
سلام منم دخترم همینطوری بود . نه خودم میتونستم جایی برم نه کسی جرات داشت بیاد خونه ما. جمع بیشتر از خودش و من و پدرش و نمیتونست بپذیره. الان ازین لحاظ خیلی خوب شده. یعنی کاملا بر عکس اون وقتا.
عزیزم...ممکنه اضظراب جدایی باشه..تا ماه 18 ادامه داره..فقط اینکه به تازگی اینطوره شده یا از همون ماه ..7..8..غزیبی داشت... اصلا مجبورش نکن کسی بوسش کنه.یا بغلش.کنه می دونم بقیه دوست دارن...اما همون اول بگو غریبی می کنه... .تجربه خودم اینکه پسرم و بغل می کردم به خیابون می رفتیم...ادما ها را می دید..اما چون کسی بهش نزدیک نمی شد...به مرور براش عادی شد...الانم...با ادمای غریبه..غریبی می کنه..اشناها هم راه میاد..اما باز دلش نخواد..نمی ره و نق می زنه..
عاطفه جان این حالات رو پسر منم داشت.یه مهمونی یا عروسی اگه میرفتیم مجبور میشدیم تو کوچه بچرخونیمش. الان که پنج سال و نیمش رد شده هنوز تو پارک شلوغ و کلاس نا اشنا نمیره. البته پسر من مشکل ااضطراب هم داره. از من میشنوی به خواستش کمتر اهمیت بده و تا میتونی با جمعیت اشناش کن.
هیچ وقت نه به زور خودت توی بغلت نگهش دار به بهانه ی شیرین شده و خوشمزست و... نه وقتی نمی خواد بغل کسی بره اصرار کن بهش . زیاد بیرون از خونه ببرش و تنهاش خیلی کم بذار.یعنی اصلا سعی کن کاری نکنی که دلتنگت بشه. یهویی اینجوری شده یا از اول بوده؟
زمرد جان...اخه جمعیت یکهو می ریزن سر بچه...شما خودتو بزار جای یه بچه 17 ماهه...یکی بغل می کنه یکی بوس می کنه....بچه می ریزه بهم..از اتفاق باید به ترسش اهمیت داد..و گرنه تبدیل به اضطراب میشه... دوست داشتین به تاپیک که تو امضا هست سر بزنین..
ممنون بچه ها ک ه وقت گذاشتین ببخشین من اونموقع باید میرفتم نه تقریبا از همون هفتهشت ماهگی بدجا بود ولی الان بیشترشده بنظرم
دختر منم 8 ماهشه.دو هفتست تقریبا که غریبی میکنه.با اینکه ما زیاد بیرون میریم.بیشترم از مردها میترسه.شروع میکنه به گریه.
دختر منم همینطوری بود به معنای واقعی پوستمون رو کند بارها شد از مجالس تا رسیدیم برگشتیم یعنی نذاشت احوالپرسی کنیم به قدری وحشتناک گریه میکرد پیش مشاور بردیم درست نشد کم کم خوب شد البته بعد از دو سالگی کم کم خوب شد جاهایی که مجبور بودیم بریم اول یکیمون میرفت احوالپرسی مبکرد میو مدبیرون بعد اون یکی میرفت بعد بچه رو میبردیم تو یه اتاق به همه هم میسپردیم اصلا باهاش حرف نزنن آخه همه وقتی بچه رو میدیدن دوس داشتن بغلش کنن بدتر گریه میکرد تا اخر مجلس کوفتمون میکرد دیگه بیشتر فامیل باهامون کنار میومدن و اصلا تحویلش نمیگرفتن در این صورت یه مقدار بهتر بود.
سلام عزیزم خوبی؟پسرمنم دقیقا اینجوری بود باورکن خونه مادرشوهرم میرفتیم گریه میکرد .بهش میگن اضطراب اجتماعی.از نه ماهگیش اینجوری بود دکتر گف یه کمش زنتیکیه .تارسید به دوسالونیمگیش.نمیخوام بترسونمت ولی ما لکنت ارثی داریم توفامیلای شوهرم.بعدش لکنت گرفت.روانپزشک گف لکنت ارثی توبچه هایی که اصطراب اجتماعی دارن بیشتره.یواش یواش عادتش دادم به کوچه.اصلا قاطی بچه هانمیشدپدرم دراومد اما یه ماهه خوبشد واز جمع بچه ها کنده نمیشد.لکنتشم گوش شیطون کر رو به بهبوده. من دوسال توغربت بودم اصلا جمع خانوادگی زیاد نمیدید اینم بد بود منظورم اینه هی ببرش توجمع.از چن نفر شروع کن تعریف کن ازبقیه بگو خیلی تورو دوست دارن ...بعدش رفته رفته ببرش مهمونیای شلوغ.نگران نباش مطمین باش باگذر زمان خوب میشه شاید از بچگیش عادتش ندادی به جمع.پسرمن ازنه ماهگیش اینجوری شدامسال تابستون خوبشد
سلام خانمی هنوزم عضو هستی؟
پسر منم همین جوریه میخوام ببینم پسر شما رفتارش با گذست زمان بهتر شد؟ خیلی اذیت میشم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
