شوهرم ،خانوادم همشون بهم میگن عُنوق ،گند اخلاق
واقعا آدم بد اخلاقی نیستم خیلی مهربونم فقط کم حرفم هیچ توقعی هم ازشون ندارم
انتظار دارن هر کاری که باهام میکنن بازم چیزی نگم
خانوادمم که همیشه بهم میگن شلی سست عنصری شوهرت طلاقت میده اخر....وقتی خونه بابام بودم از ۱۶ سالگی تا ۲۰ سالگی خودم خرجمو در میاوردم چیزی واسه خودم میخریدم اونا رو تو فشار نمیزاشتم هیچوقت
شوهرمم که میگه با همین اخلاق گندت دوست دارم عنتر دوست داشتنی... انتظار داره خوشحال بشم با این حرفش واقعا نمیخوام اینجور دوس داشتنشو
چیکار کنم چجوری دختر سست و بدی نباشم تقصیر منه اصلا؟ 😞
