جا موندن از هم سن سال ها

هر چی بیشتر بهش فکر کنین بدتره. گذشته رو کامل فراموش کنین و زندگی رو از نو شروع کنین. 

اصلا بقیه برام مهم نیستن،هر کسی تو این دنیا مسیر زندگی خودش رو داره،هیچ وقت خودم رو وارد بازی مقایسه با بقیه نمیکنم

من دارم رو خودم کار میکنم با بقیه خودمو‌مقایسه نکنم 

ولی خب خودمو با خودم مقایسه میکنم 

اینکه تغییری نکردم تو زمینه ای آزارم میده

من از نظر کاری فقط جا موندم دوستام سابقه کار دارن و من نه همین فکرمو درگیر میکنه ولی خب دارم دنبال کار میگردم 

وگرنه لیسانسمو گرفتم ازدواجم واسم مهم نیس

من به خاطر کنکور عقب افتادم ،تا مدتها کنار نیومدم باهاش ،حتی افسرده شدم ولی بین این مدت با چیزایی اشنا شدم که الان باهاش کنار اومدم ...هدف دارم و کلا راهم از خیلیا جداس ،به خاطر همینم کنار اومدم ...و اینکه من مسیر زندگیمو میرم دیگرانم همینطور ...وقتی هدف مشخص پیدا بکنی دیگه به اون جا موندنه فکر نمیکنی ...

واینکه هر کسی که من دیدم تو یه بازه ای جا مونده ولی مهم اینه که زود خودشو جمع و جور کنه...

یکی از اقوامم به خاطر کنکور جا موند ،خیلیا ازش افتادن جلو ولی تهش نسبت به یه سری از هم سن و سالاش زودتر تموم کرد پروسه تحصیلشو (زودتر تخصص گرفت چون پزشکه) و عاقلانه تر و الان زندگیش رو رواله ،میگفت اگه اون اشتباه ها نبود من اینجایی که هستم نبودم...

اشتباهی که ازش درس بگیری دیگه جاموندن نیست ،تجربه و درسه که ممکنه خیلیا بهش نرسن ولی تو رسیدی!

استرست طبیعیه...من چه روزهایی رو با استرس و گریه سپری نکردم...

ولی به خودم قول دادم و عهد بستم که زندگی کنم ...و کنار بیام با مشکلات ،چون صحبت آدمای شبیه به خودمو که دیدم آروم شدم من تا پارسال فکر میکردم این مشکل رو فقط من دارم ولی آدمای موفقم دارن...