پسر داییم کراشمه ولی اصلا با عقل جور در نمیاد از ها نظر
ار بچگی خیلی ازش خوشم میومد ، هرجا میرم جلومه، خونه مادرجونم که میرم همش هستش و منم خیلی ضایعم( شایدم نباشم ولی از نظر خودم هستم) خیلی دوسش دارم
چیکار کنم که ضایع نباشم و تو فکرش نباشم؟ چون اصلا عقلانی نیست
ولی کاشکی اونم منو دوس داشته باشه:)