بدون شرح..........‌‌‌‌.‌.‌...........................................................

هیچ کس

به راز مجنونی که

بال‌هایش را گرو گذاشت

تا لااَقل شاعر شود

پی نخواهد برد

من برانگیخته شدم تا

شعر را

به مرز جنون برسانم وُ

بروم

برانگیخته شدم تا

چمدان برود

مسافر بماند

قطار از ریل خارج شود

برانگیخته شدم تا

ماهی را در ساحل

کنار دریا

مرده ببینم

زندگی

مرگی میان دو زیستن است

من این مرگ را

هر لحظه

چه غلیظ

زندگی کرده‌اَم

تمام آب‌های جهان

برای من

زیستن در

تُنگ تَنگ است

ماهیِ کوچکِ درون نهنگ‌اَم را

شکار کن

مرا

اینگونه

رستگار کن

من برانگیخته شدم تا

شعر را

به مرز جنون برسانم وُ

بروم............