لطفا اگه فکری به ذهنتون میرسه کمک کنید

هدایت شده ولی ازش متنفرم هیچ رقمه دلم صاف نمیشه ده سال عذابم داد

حالا فهمیده اشتباه کرده یا اینکه هنوزم قبول نداره اشتباه کرده فکر میکنه کار خوبی کرده؟؟؟من که شوهرم ناجور خودشو فحش کشی میکنه.اخه ادم سالم عقل میاد خودش مستاجره به کسی که سه تا خونه داره دارو ندارشو ببخشه؟؟؟؟

ببین باورت میشه الان از شش و نیم صبح زنگ زدن میایم خونه اتون.من حقیقتا زنگ زدم به شوهرم ببینی چقدر حرص خورد.گفتم چرا تنهایی حرص بخورم بزار اونم حرص بخوره دیگه دلسوزی الکی نمیکنم اصلا و ابدا.بزار حرص بخوره.اونروز یکی هست ازش متنفره.خب فامیله رفتیم خاکسپاری رقتم همون نفرو پیدا کنم تسلیت بهش بگم چنان حرص خورده بود بعد سه روز خودش زبون باز کرد گفت چه دلیلی داشت به فلانی تسلیت بگیم گفتم من کار بدی نکردی برادرش فوت کرده از طرفی دوست صمیمی پدرم حتی قبل از ازدواج با تو بود و سلام علیکمم داشتم.گفت میدونی ازش بدم میاد گفتم اره میدونم ولی دلیل ندیدم نرم پیشش به همون دلیل که زن برادرت زندگیمونو نابود کرده بود شوهرش همه نشسته بودن تو خوش خدمتیشو کردی این در برابر اون قد پشه نیست تحملتو ببر بالا و تحمل کن تا بفهمی چه بلایی سر من اوردی.یعنی بهت بگم جوابی نداشت.گفتم اون وقتم من برم لقمع دهنش بزارم حق اعتراض نداری خجالت نمیکشی هم سن پدرمه مثل چاریم نیست هم سنته.حرف و اعتراضی نمیمونه

منم دقیقا همینه تمام ریال به ریالش تو حسابمه میگم مردی من اواره میشم لااقل خونه میتونم رهن کنم یکم اروم گرفتم خونه خریدم صدددددد در صددددد به نام خودم.ولی گاهی هیچی ارزش‌نداره تمام امیدم ب موردی هست که اگه اون بشه دیگه خونه اش هم نمیخوام و قانونی مجبورش میکنم طلاقم بده ولله تو محله ما پیداش بشه تحویل پلیسش میدم بهش گفتم حتی مردی به عنوان پدر بچه ام سر خاکسپاریت شرکت نمیکنم.ادرس هم نمیدم قدغن میکنم بچه ادرسمو بده قطعا پوستشو میکنم و حتی شماره ام عوض میکنم یعنی هر چی میخواد باشه به شوهرم وصل باشه مثل شاخ درخت قطع میکنم حضانت میگیرم قیم بچه خودم باشم طبق قانون حتی مرد پدرش یا برادراش نتونن اذیتم کنن وکیل خوب هم پیدا میکنم که سمت زندگیم هر کدومشون اومدن تحویل قانون میدمشون