خشونت خانگی علیه مجری تلویزیون آزاده نامداری، مجری تلویزیون و همسر سابق مجری دیگر تلویزیون فرزاد حسنی، امروز با انتشار تصویر صورتی کبود در صفحه اینستاگرام خود، مدعی شد از جانب همسر سابقش مورد خشونت فیزیکی قرار میگرفته، نامداری نوشته که «به لطف پدرم من حق طلاق داشتم و گرنه شاید الان زنده نبودم». نوشته آزاده نامداری به این شرح است: «متاسفم که مجبورم این عکس خصوصی رو منتشر کنم. اما دیگه باید... باید.. این عکس مستنده و بسیاری از مدیران محترم تلویزیون خودمو و حالمو رویت کردن... امروز به لطف دروغگویی ایشون مستند من پخش نشد و هزار اتفاق تلخ دیگه... من الان سرپام، خوبم. زندگی میکنم. درس میدم. کار میکنم و دوباره زنده شدم. متاسفم برای رادیویی که آنتن زنده شو میسپره دست کسی که به نزدیکترین کسش هم رحم نکرد،...، به لطف پدرم من حق طلاق داشتم و گرنه شاید الان زنده نبودم....» نامداری ساعاتی بعد این پست را اینستاگرامش حذف کرد. نسرین افضلی کارشناس ارشد مطالعات زنان در گفتگو با توانا در این رابطه میگوید: «ایران از معدود کشورهایی است که قانون منع خشونت خانگی در آن وجود ندارد بدان معنی که میان خشونت اعضای درون خانواده علیه اعضای دیگر به عنوان همسر و کودکان در داخل خانواده٬ و خارج خانواده وجود ندارد. مطابق با نتایج پژوهشهای جامعه شناسی٬ به دلیل ماهیت و ساختار خانواده٬ خشونتهایی که درون آن اتفاق میافتد فراگیرتر و پنهانتر است و به جهت روابط تنگاتنگ افراد در آن٬ کمتر از طرف قربانیان پیگیری و به پلیس و دادگاه کشیده میشود. از این جهت در قریب به اتفاق کشورهای جهان، قوانین بسیار وسیع و سفت و سختی برای جلوگیری و توقف خشونت خانگی وضع شده است و حمایتهای کاملی از قربانیان انجام میگیرد. در این برنامههای حمایتی، اصل بر صحت ادعای قربانی است تا از این طریق، فشار و استرس روی او کمتر شود و گزارش خشونتهای خانگی افزایش یابد. مطابق تحقیقات رسمی بیش از ۶۰ درصد زنان ایران تحت خشونت خانگی هستند و اغلب آنها هرگز به هیچ مرجع قضایی مراجعه نمیکنند. مدافعان حقوق زنان سالهاست خواهان قوانینی مشابه قوانین جهانی برای جرمانگاری خشونتخانگی به منظور کاهش آن هستند اما مطابق تفاسیر مردسالارانه از احکام اسلام، چنین قوانینی مخالف با حقوق مرد در خانواده نسبت به همسر و فرزندان خود است و چنین قوانینی باعث فروپاشی نهاد خانواده میشود. ماهیت نهانی این خشونتها باعث تداوم آن است و شاید این افشاگری که برای نخستین بار در این سطح صورت میگیرد زنگ خطری را برای جامعه به صدا درآورد و مقدمهای باشد برای افزایش آگاهی عمومی نسبت به این پدیده شوم و فراگیر و بسیج جامعه و نهادهای مردمی برای خاتمه بخشیدن به آن و نیز حمایت از قربانیان.» آیا پنهان ماندن خشونتهای خانگی در ایران به دلیل فرهنگ سنتی و مردسالار است یا عدم حمایت نهادهای مدنی؟
عشقم عمرم نفسم نی نی تو دلیم