تنهایی روی نیمکت نشسته ام و به اطراف نگاه می کنم .پیرزن و پیرمرد خندانی توی پارک توجهم را جلب می کنند .سرحال و شاداب هستند و با محبت باهم حرف می زنند.به آنها نزدیک می شوم ومی پرسم ،آیا احساس خوشبختی می کنید ؟در جواب من
می گویند :
روزی نبوده که احساس خوشبختی نکنیم....
چشمهایم چهار تا میشود، از بس از این حرف ها شنیده ایم که به شوخی بگویند: ای بابا گولمون زدن وگرنه ما ازدواج بکن نبودیم!
گفتم : چطور تونستین؟
آقا گفت: ببین! من آدمی نبودم که بلد باشم هی بگم قربونت برم و فدات بشم، از طرفی هیچ وقت هم نشد که پول هدیه گران قیمت داشته باشم، راستش خیلی وقت ها یک شاخه گل رز هم برام گرون بود. اما ما یه "کشفی" کردیم که جای همه اینها رو گرفت!
گفتم: چی؟
گفت: فهمیدیم اگه کسی رو دوست داری، باید "فراتر از وظیفه" براش عمل کنی.
گفتم: یعنی چی؟
آقا ،گفت: ببین! مثلا وقتی بچه هامون کوچیک بودن و من قرار بود وضعیت مالی خونه رو ساپورت کنم و زنم هم قرار بود به بچه ها برسه و وظیفه اش کارهای خونه و بچه ها بود. خیلی وقت ها میدیدم:
ظرف ها تو سینک نشسته مونده،وظیفه من نبود! اما من آستین بالا میزدم و میشستم.
خیلی وقت ها میدیدم، لباس ها روی بند رخت خشک شده، وظیفه من نبود، اما می رفتم جمع می کردم.
خیلی وقت ها میدیم،درس بچه ها مونده و مادرشون خسته است، میگفتم برو کتاب ات رو بیار من ازت می پرسم، وظیفه ام نبود ولی انجام دادم
خانم میگه: منم هربار به مشکل مالی خوردیم،نگفتم: به من چه؟ نگفتم: چشمش کور دنده اش نرم، می خواست زن نگیره! مگه وظیفه منه؟ منم همیشه تلاش کردم و کمک کردم هر جا لازم بود کار بیرون از خونه انجام دادم، پس انداز کردم و با هم زندگی رو پیش بردیم. نگفتم این پس انداز منه! گفتم پس انداز ماست!
ما خوشبختیم
خیلی خوشبخت
و رازمون اینه:
ما فهمیدیم:
🌻اگه کسی رو دوست داری، باید مسئولیت پذیر باشی. اگه بچه یه خونه هستی و روتختی ات رو هم صاف نمی کنی و به مسئولیت ات عمل نمی کنی، شعار الکیه بگی من مادرم رو دوست دارم.چون حتی اندازه خودتم مسئول نبودی.
اگه کسی رو دوست داری باید:
اول خودت به مسئولیت هات عمل کنی!
و اگر می خوای خوشبخت بشی بهتره:
فراتر از "وظیفه ات" عمل کنی!
🌻ما فراتر از وظیفه عمل کردیم.🌻
