این یه داستات کوتاه بود که تو بخش زنان یک بیمارستان اتفاق افتاد تو اون بیمارستان خانم هایی با دغدغه ها و بیماری ها خاصی بستری بودن اما یه خانومی بود که داستان عجیب تر بود اون مدام گریه میکرد چون دلش برای شوهرش تام تنگ شده بود اونا حتی یک شب هم از هم دور نبودن و در نهایت داستان با حرف های قشنگ خانوم کوک که یه خانوم تنها بود که ازدواج هم نکرده بود تموم شد
خانوم کوک گفت آه چه زن خوشبختی،اینطور نیست؟همیشه تام کنارت بوده درسته؟شک ندارم آرزوی همه ماست که بتونیم یک چنین چیزی بگوییم..
بعضی وقت ها ما آدم ها چنان در خوشبختی غرق شدیم که هر اتفاق کوچیکی رو اوج بدبختی تصور میکنیم در حالی که اگه خودمون رو با بقیه مقایسه کنیم میبینیم که چه نعمت هایی تو زندگیمون هست که بقیه ازش محروم هستن داستان یه فضای زنونه و قشنگی داشت که به دل مینشست
نویسنده دوریس لسینگ که نکته ای که جالب بود اینکه در ایران و کرمانشاه به دنیا امده پدرش ریاست بانک شاهنشاهی ایران رو بر عهده داشت و بعد ها به زیمباوه مهاجرت میکنند و ایشون عنوان پیرترین کسی هست که جایزه نوبل دریافت کرده
