اینقدر بدی دیدم و باهام بد رفتاری شده که از همه آدما زده شدم هر کی دورم بودو انداختم دور با اینکه شدیدا تنهام ولی احتیاجی به دوست هم ندارم.
زود عصبی میشم و گارد میگیرم سر بعضی موضوع های خاص که ازش ضربه خوردم و نمیخوام تکرار شن
همش سرم تو کار خودمه و همه فکرام ، حرفام با خودمن و خدا
شدیدا به دنبال رشد و پیشرفت خودم هستم و تو این راه احساس میکنم نیاز به هیچکس ندارم میدونم مسیرم سخته ولی باید برسم به چیزای که تو ذهنمه
انگاری که میخوام بگم دیدید تونستم؟ دیدید منو دست کم گرفتید و چقدر باهام بد رفتاری کردید؟
انگار عصبیم از همه و کل دنیا
فقط با خدا حرف میزنم و گریه هام فقط برای اونه به غیر اون همه فکر میکنن آدم بی احساس و سنگدلیم
الان با خودم فکر میکردم یه لحظه گفتم نکنه مشکل از منه ؟ نکنه افسردگی دارم ؟
چطور میتونم کاری کنم که این احساس ها و فکر های آزار دهنده دور شه ازم؟
