آن چه از دست رفته است بر نخواهد گشت.این جا،درون این حقیقت ،هیچ چیزِ زیبایی وجود ندارد.پذیرش مهم ترین چیز است.درد دارید.دردتان بهتر نمی شود.
واقیعتِ اندوه با آن چه دیگران از بیرون می بینند بسیار متفاوت است.دردی در این دنیا وجود دارد که نمی توانید با شادی از تن تان بیرون کنید.
به راه حل نیاز ندارید.نیاز ندارید اندوه تان را پشت سر بگذارید.شما به کسی نیاز دارید که اندوه تان را بفهمد بپذیرد.به کسی نیاز دارید که وقتی،در میانِ وحشتِ سو سو زننده ایستاده اید و به حفره ای خیره می مانید که زمانی زندگیِ شما بوده است،دست های تان را محکم بگیرید.
بعضی چیزها را نمی توان درمان کرد؛فقط باید آنها را به دوش کشید .
قسمتی از کتاب "عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست "