سلام من تقریبا نه ساله که شاغلم و الان تصمیم گرفتم استعفا بدم!!باردارم والبته بارداریم شاید ده درصد دلیل استعفامه و نود درصد محیط کارمه. راستش این مسئله که می گن زن باید بره سرکار تا توی اجتماع باشه و اجتماعی بشه و چیز یاد بگیره در مورد من که تا حالا صدق نکرده، چون با اینکه محل کار من یه شرکت خیلی معتبره و محیط مهندسی هست و همه تحصیلات عالی از بهترین دانشگاهها دارن، تنها چیزی که من یاد گرفتم و باهاش آشنا شدم خاله زنک بازی و غیبت فامیل شوهر و غیبت همکار و ...بوده. اغراق نمی کنم اگه بگم هرچی فکر می کنم تاحالا یه اپسیلون اونجا باعث رشد روح من یا بالا رفتن سطح فکرم یا ... نشده و این خیلی دردناکه. دلیل دیگه ای که خانمها برای شاغل بودن دارن استقلال مالی هست که من همین الانم ندارم چون همه حقوقم رو سیو می کنم و شوهرم بهم پول میده و این مسئله بعد از هشت سال زندگی مشترک تا حالا برام کوچکترین مشکلی نداشته که البته به خاطر شخصیت و طرز فکر شوهرمه. با همه این حرفا هنوز شک دارم ومی ترسم پشیمون بشم که چرا به خاطر نفرت از محیط کار موقعیت کاری توی یه شرکت معتبر رو از دست دادم! برای همین شرایطم رو کامل براتون توضیح دادم که کمکم کنید و نظرتون رو بگید که اگه جای من بودید چه می کردید؟ اینم بگم که الان دو سه ساله به استعفا فکر می کنم و همش سعی کردم با محیط اونجا کنار بیام ولیییییی نشده!!!!