پسر همسایه

سلام .من دخترم و16سالمه، و الان نزدیک یک سال میشه که عاشق پسر همسایمون که دیوار به دیوارمون هستن شدم. اون 18سالشه.داستان از جایی شروع میشه که تابستون پارسال کرونا شدید شده بود و ما جایی نمیرفتیم و خب من خیلی حوصلم سر رفته بود برای همین تصمیم گرفتم برم تو کوچمون، هیچی همون روز اول که رفتم پسر همسایمون هم اونوربا پدرش وایساده بود و من داشتم با دختر همسایمون صحبت میکردم و شاید اونموقع اینجوری بگم بهتون که حتی فکرشم به ذهنم خطور نمیکرد و اصلا حتی هیچوقت بهش فکر نمیکردم، و ویای اومد بره همینجوری مثل همه پسرا فقط نگاش کرذم خیلی عادی بعد متوجه شدم اون خیلی ضایع داره از گوشه چشمش منو نگا میکنه، خلاصه من همینطور بی اهمیت بودم بهش تا اینکه مخرم شد و من و دختر همسایه هامون هی میرفتیم تو کوچه بعد من چند روز گذشته بود اونورمو نگاه کردم یهو دیدم پسره زل زده به من از فاصله نسبتا دور. مثلا تکیه دادع بود به یه ماشینی چیزی و به من نگاه میکرد من واقعا متوجه شدم خیلی نگاهم میکنه و بهم توجه داره. فقطم به من نگاه میکرد اصلا نگاش رو دختر دیگه ای نمیرفت،مثلا یه شبم با دوستش اومده بودن تو کوچه بعد هی تو گوش هم حرف میزدن و منو نگا میکردن بعد یهو دوستش بلند داد زد خدا کنه یه زن خوب گیرمون بیاد و دوتاشون نگا من کردن و پسره هم خندید. اما من چون اونوقت اصلا دوسش نداشتم بی محلی کردم بهش، بعد از اون بارها و بارها متوجه شدم خیلی به من توجه میکنه ،تو بالکنشون اومده بود یهو برمیگشت منو نگا میکرد، میومد مینشست تو ماشین باباش روبه روی خونه ی ما و من یه لحظه میرفتم پشت پنجره میدیدم داره منو نگاه میکنه،حتی چندماه و چند وقت گذشت و اون باز یبار من اومدم برم، از اول کوچه تا اخرش نگام کرد اما خب هیچوقت بهم چیزی نگفت.اون مامانش خونه داره و باباش شغل ازاد من مامان بابام معلمن یعنی ترسیده که بهم نگفت دوسم داره؟ یا مثلا جز نگاه چیزی دیگه نگفت؟ یه پسر متوسطه نه خیلی قرتی و نه خیلی مذهبی اما مصلا مسجد میرفت و مصلا خیلی موذبانه نگا میکرد . یعنی روش نمیشده بم چیزی بگه؟؟چون من مطمئنم که دوسم دارع ، من اون روزا یک اینکه عاشقش نبودم دوم اینکه حس میکردم شایدم دوسم نداره بخاطر این شک ها اصلا بهش محل نمیزاشتم،اما الان عاشقش شدم. خیلی دوسش دارم نمیدونم چیکار کنم ، من دوس دارم عشق هم شیم ، دلم میخواد بدونه که انقد واسش می میرم. چند شب پیش بامامانش تو کوچه رسیدیم به هم سلام دادم بهش بعد اون پسره اومده بود وایساده بود پشت درشون سایش مشخص بود. اما خب نمیدونم . یعنی من اونقدر سرسختم که سخت باشع بم بگه دوسم دارع؟ یا دلیل دیگه ای هست نمیدونم هیچیو نمیدونم... چیکار کنم؟ خودم بهش بگم دوست دارم؟ تورو خدا یه کمک درست کنید چون من واقعا انقدر دوسش دارم که دارم که از لحاظ روحی خیلی حالم بده و وقتی میبینم ندارمش هیچی برام قشنگ نیست، حوصله ی هیچ چیزو ندارم، چند کیلو وزن کم کردم از بس غصه خوردم.به نظر شما بهش بگم ؟ اگه بگم ردم میکنه یا قبول میکنه؟