سلام
من ۱7 سالمه از حدود چند سالی میشه عوض شدم از لحاظ روحی و روانی یه جورایی مثل فامیل و دور و اطرافم نیستم اهل دوست دختر داشتن و این چیزا نیستم خیلی برای عقایدم احترام قائلم و براشون جون میدم اما این بنده رو منزوی کرده و کسی زیاد باهام ارتباط برقرار نمیکنه بنظرتون چیکار کنم ؟
خب مگه مجبوری درباره عقاید حرف نزن
افرین همینطور خوبه
بستگی ب اخلاقیات خودتون داره
منم دوساله چادری شدم و روابطم با دوستام مثل قبله
17 ساله مگه دوست دختر داره اصلا
با کسی که عقایدش مثل خودته رفت و امد کن
۱۷سالگی هنوز وارد جامعه نشدید
بعد از اینکه وارد جامعه شدید
جامعه تحصیلی و شغلی
متوجه میشید که چه جوری باید رفتار کنید
دلیلی هم نداره عقایدتون رو به بقیه بگید
ادما وقتی متفاوت هستن،میتونن با هم کنار بیان
شما هم وارد جمع ها شو،جمع هایی که مثل عقیده شما نیست اما میتونید نظر بدید و معاشرت کنید
صادقانه بگم بهت، باید افتخار کنی به خودت
خیلی کم مثل تو پیدا میشه. همینجوری بمون بزار دیگران هر جوری می‌خوان فکر کنن راجع بهت. هیچ وقت خودتو برای دیگران عوض نکن
اومم خب نیازی ب اعلام عقاید نداری
میتونی با بقیع بدون ابراز عقیده و اصلا بحث راجع به عقایدتون ارتباط داشته باشی
ولی اگه خیلی اذیت میشی
یا تلاش کن ادمای شبیه ب خودت رو پیدا کنی
یا تمرکزت رو بذار رو درس و یه مهارت و...
تا وارد اجتماعهای بزرگتر بشی و بتونی ادمای هم عقیدت رو پیدا کنی
چقدر حسودیم شد کاش منم مث شما بخاطر ارزشهام از خیلی از نا ارزشهام دست میکشیدم قدر خودتو بدون هرچیزی بهایی داره بقول معروف هرچی رو بخای بدست بیاری باید ی سری چیزارم از دست بدی مواظب ارزشای خودت باش
چرا باید مبنای رابطه ی شما بشه عقایدتون؟
منم عقاید خاص خودمو داشتم که با تمام دوستام فرق میکرد ولی یا همه هم دوست بودم و هیچ مشکلی نداشتیم چون نه من از عقایدم حرف میزدم نه اونا،هیچکس دیگری رو قضاوت نمی کرد! سعی کنید مبنای ارتباطتتون شخصیت اشخاص باشه نه عقایدشون
