صدمه ای که تلویزیون دیدن به کودک من زد. مامانای گلی که قصد دوزبانه شدن فرزندشون رو دارن بخونن
چقدر برام عجیبه که روانپزشکان لحظه اولی که کودکی مشخصات بیش فعالی و نقص توجه رو میبینن روی وضعیت تلویزیون نگاه کردن کوکان تمرکز نمیکنن و سوالی نمی پرسن.
پسر من بعد از به دنیا اومدن عالی بود. توجه و تمرکزش زبانزد بود. چهارماهگی کاملا درک داشت. ده ماهگی شروع کرد به حرف زدن و امان از من مادر بی حوصله.
بخاطر فاصله ی سنی کم دختر و پسرم و حسادت زیاد دخترم به برادر نوزادش مجبور شدم نوزاد شش ماهم رو همراه با خواهرش اجازه بدم تا کارتون های دو زبانه تماشا کنه و ازش غافل شدم. بعد از شش ماه متوجه شدم که ای دل غافل اون بچه ی باهوش با ارتباط قوی ک از بدو تولد داشت تبدیل شده یه یک کودک کم توجه.
صداش میکردم هیچ واکنشی نداشت. دستور پذیری صفر. ارتباط چشمی فقط با من و بصورت محدود. حتی با پدرش هم ارتباط چشمی نداشت.شیطنت بسیار زیاد و فقط عاشق خاک بازی و شن بازی و میخ شدن پای تلویزیون با برنامه های کودک انگلیسی.
علایم اوتیسم رو میدیدم کاملا
با این وجود 16 ماهگی شعر انگلیسی می خوند و اعداد انگلیسی رو از یک تا ده را کاملا میگفت. ولی خبری از توجه و ارتباط اجتماعی نبود. جوری که همه اطرافیان متوجه این موضوع شده بودند تا حدودی.
