✨﷽✨
#حدیث_قدسی
✍خداوند تبارک و تعالی فرمود: هر کس برای رضا و خشنودی من عمل کند سه خصلت را با او همراه کنم:
شکری را به او بشناسانم که با جهل آمیخته نباشد، ذکری را که با فراموشی مخلوط نشده باشد، و محبتی که محبت مخلوقات را بر من ترجیح ندهد.
شکر آمیخته با جهل آن است که کسی در زمان بلاء خدا را شکر می‌کند ولی در اصل از بلای او ناراضی است و راضی به قضاء او نیست ولی شکر می‌کند چون برای نفس خود می‌ترسد که به خاطر ناشکری دچار بلاء دیگری شود؛ ولی شکر خالص آن است که انسان در زمان بلاء شکر می‌کند که خدا به خاطر گناهش بلای بزرگ‌تری بر او نفرستاد و شکر خدا می‌کند که با این بلاء نفس او را تربیت کرد تا دیگر خطا نکند.
ذکر آمیخته با فراموشی آن است که انسان روزی که حال مساعدی دارد مثال: زمان خوردن ”بِسْمِ اللَّـهِ و الْحَمْدُ لِلَّـهِ" می‌گوید ولی روز دیگر که عجله برای خوردن دارد گفتن "بِسْمِ اللَّـهِ و الْحَمْدُ لِلَّـهِ" را در اول غذا از خاطرش می‌برد و علت این‌که می‌گویند: اول غذا خوردن نام خدا و شکر خدا کنید همان فراموشی است، چه بسا بسیاری بعد از خوردن غذا یا در وسط غذا یادشان می‌افتد نام خدا و شکر خدا بر زبان نیاورده‌اند.
📚بحار الأنو
