بنظرتون شوهر کنم یادرس بخونم

ببین‌ صادقانه‌ دارم‌ میگم‌ من‌ متولد سال ۷۰  هستم  از وقتی یادم  میاد سخت  درس خوندم‌ اونم‌ روزی بالای ۱۴ ساعت‌ تا ارشد هم  پیش رفتم  دکترا  قبول شدم  چون‌ کشش‌ نداشتم و دور بود نرفتم‌ .... حالا‌ مجردم‌ چرا چون بیشتر وقتم‌ سر درس بود اصلا بیرون نرفتم‌ خیلیا‌ نمیدونن‌ خانواده من  دختری دارن‌ چون  از ۱۷سالگی‌ رفتم‌ یه شهر دور و موندم  اونجا فقط درس خوندم‌ ... از کار بخوام  بگم‌ هست  چرا نباشه‌ ولی کار در خور شخصیت‌ کم‌ پیدا میشه‌ پس  اگه‌ موقعیت خوب ازدواج‌ داری ازدواج‌ کن‌ و درس هم‌ کنارش بخون‌ عشق و عاشقی هم‌ تو قصه  هاس‌.... سنتی آشنا‌ شو‌ چند ماه‌ برو بیا‌ به دلت‌ نشست‌ حله  پدرا‌ بد بچه هاشون‌ و نمیخوان

آخ گفتییییی یه سریا انگار نمی دونن تشکیل خانواده چقدر مسئولیت داره بعدم با اعتماد به نفس میگن کجاش مانعه خب مانعه دیگه( بخدا قصد بی احترامی ندارم ولی بعضی اوقات این حرفا رو از کسایی شنیدم که نه تحصیلات دانشگاهی دارن نه اشتغال بخدا منظوری ندارم لطفا گارد نگیرید دانشگاه و اشتغال به چیزی هست که به خود فرد مربوط میشه و به کسی هم ربط ندارد و هرکس بر اساس شناخت خودش تصمیم به انتخاب کردنش میگیره منظورم اینه که این آدما یه عده شوند تجربه همزمان شوهر داری و بچه داری همزمان با اشتغال و تحصیل رو ندارند و نمی دونن چه فشاری روی فرد هست) الان یه نفر چطور می‌تونه هم خونه داری کنه هم آشپزی هم بعضاً بچه داری بعد درسم بخونه سر کارم بره به کارای مورد علاقه ش مثل باشگاه یا یادگیری زبان یا ساز بپردازه با دوستاش وقت بگذرونه بعدم تشویق میکنن نوزده سال کجاش بچه س بابا برید چندتا کتاب روان شناسی بخونید به حرف چهارتا مشاور گوش کنید. بعد جای تشویق بچه که بگن درس بخون مهارت یادبگیر کسب کار خودتو بزن فقط میگن شوهر کن .یه دختر چطور هم زمان خونه داری شوهر داری کنه تازه خانواده ی خودشم هستن به عنوان خواهر به عنوان دختر برای پدر مادر مسئولیت داره در قبالشون در قبال بچه مسئولیت داره.درس خوندنم الکی نیست کار کردنم همزمان با درس سخته نمی‌گم شوهر نکنید بکنید ولی هرچیزی موقع خودش نه دختری که هنوز به بلوغ فکری و هیجانی نرسیده و معیارهای الانش با چارسال دیگه زمین تا آسمون فرق داره.ینی فقط از زندگی شوهر می‌خوایید😐برای پیشرفت خودتون تلاش کنید دستتون تو جیب خودتون باشه تحصیلات دانشگاهی خوب و شغل خوب داشته باشید و مطمئنم باشید هرچی جایگاه اجتماعی تون بالا باشه با آدم هم سطح خودتون ازدواج میکنید

اختلافذسنی ده سال یعنی دو تا آدم از دو تا نسل مختلف با دیدگاه های مختلف سن نوزده سالگی ینی سن ساختن ینی تو ایندتو مشخص میکنی شغلتو مشخص میکنی همسر ایندتو تعیین میکنی تفکر الان ایشون دیدگاه ایشون با چارسال بعد فرق داره اون موقع تازه رشد می‌کنه به بلوغ فکری میرسه من خیلی از اطرافیانم اتفاقا تو همین دوران دانشگاه آشنا شدن باهم تو محل کار و زندگی خوبی داشتن .ایشالا که شمام همسر خوبی نصیبتون میشه ولی این نظر من هست که ازدواج تو این اصلا درست نیست😊

من‌ نگفتم‌ ازدواج  کنه میگم‌ زیاد واسه درس سخت نگیره‌ چا بخونی  چه نخونی‌ اون‌ واحد ها  پاس میشه‌ چیزی که تو این‌جا مهم‌ نیس خوب درس خوندن‌ 

پاس شدن اصلا مهم نیست مهم اینه چه رشته ای و چه دانشگاهی انتخاب می‌کنه تو محیط با چه کسایی برخورد و تعامل داره که بعداً بتونه باعث پیشرفت شه اینکه الان مهارت های جدید یاد یاد بگیره و کسب و کار خودشو راه بندازه بره تفریح با دوستاش بره باشگاه بره کافه .من نمی‌دونم ایشون چند سالشونه و درس مدرسه شو تموم کرده و وارد دانشگاه شده یا نه در کل عرض کردم خدمتتون چون از اطرافیانم دیدم با ازدواج فرصت انجام خیلی از کارا رو از دست دادن .دانشگاه رفتن و پاس کردنم مهم نیست بیشتر رشته و دانشگاه و آینده شغلی مهم تره بنظرم