چجوری بابچه هامون رفیق بشیم که کمبودی حس نکنن

چه تاپیک خوبی. منم بچم یه سالشه. از تجربتون استفاده کنم

لایک

این سوالتو میتونم با ۵۰۰ صفحه کتاب جواب بدم😐

فقط وقتی میان پیشت یه چیزی میگن زود نرو تو فاز نصیحت یا دردل میکن هی راهکار نده تا وقتی نخواد

نمیشه هرکاری کنی رفیق ی چیز دیگه ست 

پن با خانواده ام اوکیم همه چی رم میگم گوشیم رمز نداره 

ولی واقعا ی سری حرفا رو نمیشه ب خانواده گفت .مثلا پدر مادر حوصله شنیدن حرف درباره فلان بازیگرو نداره ولی خب دوستا سلایق مشترکی دارن

لایکم کنید

من به عنوان یه فرزند میگم به بچه هاتون ازادی بدید ولی مراقبشون باشید همه جا حامیشون باشید اعتناد بنفسشونو ببرید بالا مدام ازشون تعریف کنید باهاش حزف بزنید و درباره مسائل زندگی باهاش مشورت کنید تا حس کن شخص مهمی هست البته اگه بزرگه مخصوصا اکه دختر دارید نذارید همیشه بخاطر دختر بودنش غصه بخور چون تو این جانعه خیلی دخترا محدودن و اذیتن شما اینجور نباشید

بهش سخت نگیر هر خطایی کرد با آرامش باهاش صحبت کن بذار حرف بزنه شنونده خوبی باش ب عنوان ی دوست کنارش باش

نمیدونم چن سالشونه بچه هاتون

ولی بچه بودم مامانم میومد مینشست بازی می‌کردم مثل یه بچه همسنم نقاشی میکشیدیم  و... 

نوجونون بودم همه حرفامو گوش میداد مثل یه دوست صمیمی همسنم حتی میگفتم فلان پسر مزاحمم شده یا پیشنهاد دوستی داده باهام دعوا نمی‌کرد و نظرشو میگفت اونم و تصمیمو ب عهده خودم میذاشت  

جوون شدم اونم با من مثل یه دوست جوون رفتار میکرد میرفتیم بیرون کافه مسافرت 

و این باعث شد من خیلی از اشتباها رو نکنم یا با پسرا دوست نشم و... 

مامانم همیشه بهترین دوستم بوده و هست

تنها کسی ک بدون ترس از قضاوت و دعوا بهم گوش میده