تجربه نزدیک به مرگ

بفرمایین

بگو 

نقطه مشترکه همشون اینکه هی همه چی سیاه میشه و دوباره بر میگرده ولی خب طبیعی بود فقط بیشتر حس ترسش بود که خب دوست داری به در و دیوار چنگ بندازی ولی ناتوانی و نگرانی برای بقیه خیلی بد خودشو نشون میده ولی خب من اینجوری نبوده که بمیرم و برگردم در واقع من تا لب مرگ میرفتم و بر میگشتم برا همین هیچی از اون عالم ندیدم یا دیدم تو خاطرم نیست 

ولی مامانم تجربه مرگ و برگشت از مرگ رو داشته اونم خیلی ترسناک

یه تونل پر از نور زرد مایل به نارنجی که تهش یه نور خیره کننده سفید بود و پرتوهای اون نور سفید هم به دیواره های تونل به صورت خیلی منظم تابیده بود. اول مثل یه گرد باد با سرعت خیلی زیادی توی تونل می رفتم و زندگیم مثل فیلم رد میشد از جلوی چشمم.بعد یه دفعه ایستادم و یه نگاهی به آخر تونل انداختم تقریبا 2 سوم راه مونده بود اون لحظه میدونستم کسایی که می میرن تا آخرش میرن و از طرفی حس می کردم نور سفید خداست و دوست داشتم برم به سمتش. دو دل بودم برای رفتن و موندن که توی همین دو دلی یه دفعه چشمام باز شد که کاش هیچوقت نشده بود😢

از زبون داییم = داییم میگه وقتی کرونا داشته تو خونه بوده دستگاه اکسیژن تموم شده بود اکسیژنش میگه یه لحظه چشاپ بسته شد و مردم بعد به جایی و میدیدم از نصفه ینی داییم بالا بوده همه از کمرش به پایین دیده میشدن بعد تند تند ازنطرف میرفتن و ازونطرف میومدن خیلییییی سریع در رفت و آمد بودن 

به زبون  زنداییم  =  میگف اونجا که داییت یلحظه مرد دم اذون صبح بود من به امام رضا گفتم که یا امام رضا شوهرمو فقط از تو میخام خودش بهم برش گردون 

زبون داییم = گف اون لحظه که همرو در رفت و امد میدیدم فهمیدم که اینجا یه جایه دیگست و جایی که تا الان زندگی میکردم نبوده بعد یهو به مرد قد بلندی که چهرش اصلاااا معلوم نبود با یه لباس سفید بلند اومد در گوشم گفت تو زنده شدی اینجا چیکار میکنی؟ 

بعد تا اینو گفت یهو نفسم برگشت و شرکع به نفس کشیدن کردم هر لحظه نفسم بیشتر میشد

زبون زنداییم = بعد اینکه اذون تموم شد با گریه به شوهرم نگاه کردم دیدم داره هی بیشتر و بیشتر نفس میکشه و یهو ببند شد نشست

و فقطم یک‌کلمه میگفت امام رضا

اینجوری بوده که امام رضا شفاش داده

هرکی تجربه جدید گذاشت منو لایک کنه لطفا

میشه مال مامانتونو تعریف کنی لطفااااااااا

اره اره بگو

آره بگو دارم میخونم.

بله عزیزم