خانوادم اهل رفت وامد وتفریح نیستن تعصبی هم هستن نمیذارن من تنها یا بادوستام جایی برم(البته دوستی هم ندارم اونام اصن تحویل نمیگیرن)
تو فامیلم کسیو ندارم باهاش برم اینور اونور
تو ی روزای خاص مثل امروز ک میرن پیاده روی اربعین یا دوسه سال پیش مراسم سردارسلیمانی....مردم میرفتن خیل دوس داشتم برم اما خب خانوادم نمیان اگ بهشون بگم بریم حرفمو جدی نمیگیرن
من تو این روزا دلم میگیره میگم چرا ماهیچ جانمیریم بابا باشه پول نداریم بریم مسافرت،تفریح
ولی حداقل اینجور جاها ک میتونیم بریم.شایدبهم بخندین اما ازاینکه چند روز دیگه میخوام برم واکسن بزنم خوشحالم حتی دوس دارم شلوغ باشه
میگم بعداز چندماه ازخونه میزنم بیرون روحیم باز میشه
بنظرتون حق دارم بخاطراین موضوع اینقد ناراحت باشم یاخودم زیادی حساسم و بزرگش میکنم؟
چیکارکنم این موضوع برام بی اهمیت شه و غصشو نخورم و کنار بیام با این شرایطی ک دارم؟
