چند وقت پیش کتابی می خووندم از نویسنده ای که مدرس مدیریت بود و پدر یک خانواده پدر جمعیت .
در لابلای مباحث کتاب به یک عادت جالب خانوادگی که برای خودشون مقرر کرده بودند ،اشاره داشت .
این که تو تقویم کاری اش مثلا دوشنبه هر هفته یک قرار دونفره با یکی از فرزندانش داشت و اون روز، ساعتی رو با هم به خلوت دو نفره تو یک کافه یا رستوران یا پارک و... با اون فرزند می گذروند.
به این فکر کردم که چقدر جالب بود اگر والدین ما هم تو زندگی شون چنین برنامه ای داشتند.
و اگر دغدغه جدی برای ایجاد صمیمیت خانوادگی وجود داشت و برای رسیدن به این هدف فکر می شد ، چه ایده های جالبی می تونست شکل بگیره و عملی بشه .
شما چی به ذهنتون می رسه؟ فکر می کنید چه کار هایی از والدین تون بر می اومد که می تونست احساس بهتری از فرزند بودن بهتون منتقل کنه و ارتباط صمیمانه تر و عمیق تری بین شما و اونها ایجاد کنه؟