روانشناس پانیک منطقه 5

09028589886 (مشاوره در واتس آپ)

عضو هیات علمی دانشگاه 

عضو انجمن هیپنوتراپی بالینی ایران 

مقاله نوشته شده توسط دکتر

همه ما کارهایی را انجام داده ایم یا شرایط ای را پشت سر گذاشته ایم که چندان به آن ها افتخار نمی کنیم یا از آن راضی نیستیم. هر انسانی دارای خاطراتی در ذهن خود می باشد که ترجیح می دهد آنها را فراموش کند (مانند یک رابطه در گذشته، یک حادثه آسیب زا و غیره). گاهی اوقات خود فرد عوامل زمینه ساز ورود خاطرات منفی به ذهن خود را می داند مثلاً زمانی که با برخی از مراجعین در مطب صحبت می کنیم عنوان می کنند که با دیدن صحنه ها یا حتی استشمام یک بوی خاص به یاد آن خاطره منفی می افتند.

بسیاری از افراد شکایت از این دارند که خاطرات منفی بسیار واضح تر از سایر خاطرات هستند به گونه ای که انگار آن خاطره در حال وقوع مجدد می باشد. برخی از از پژوهشگران معتقدند که این مسئله شاید به دلیل تعامل بین احساسات و خاطرات منفی اتفاق می افتد. حتی زمینه ذهنی که فرد در آن یک واقعه را را ادراک کرده است می‌تواند بر چگونگی سازماندهی مغز ما بر آن خاطره تاثیر بگذارد. به این شکل که خاطرات می توانند بر اساس رویدادهایی که همزمان با آن خاطره اتفاق افتاده است، دسته بندی شوند (مثلاً زمان و مکان وقوع و سایر اتفاق های همزمان با شکل گیری آن خاطره) . بنابراین هرکدام از این اتفاق‌ها می‌توانند خاطره مربوطه را فراخوانی کنند.

گاهی اوقات خاطرات منفی به شکل نادرستی در سیستم روانی انسان ها بدون از بین رفتن یا کاهش بار هیجانی آن باقی می مانند، این خاطرات منفی ضعیف شده می توانند منبع فوبیا ها یا ترس های مرضی باشد. بسیاری از از درمانگران در اینگونه مواقع به استفاده از از تکنیک های مواجهه ای برای از بین بردن فوبیا ها اقدام می کنند، اتفاقی که ممکن است در این مواقع بیفتد از بین رفتن کامل خاطره منفی در سیستم روانی فرد می باشد.

مقاله نوشته شده توسط بیماران دکتر مهدی صحراگرد هیات علمی دانشگاه تهران

وقتی ۱۵ سالم بود یه دفعه انگار تشنج کردم و دست هام قفل شد، تپش قلبم انقد بالا رفته بود که انگار از سینه ام داشت میزد بیرون، نفسم دیگه بالا نمیومد، سریع رسوندنم به بیمارستان و دکتر نوار مغزی گرفت و گفت هیچ مشکلی ندارم اما همیشه ترس از این داشتم که دوباره این اتفاق برام بیفته. قبل این اتفاق درسم خیلی خوب بود و انقد همیشه نگران بودم که نکنه این اتفاق تو مدرسه و جلوی دوست هام بیفته و آبروم بره که کم کم افت تحصیلی هم پیدا کردم، دیگه تمرکز نداشتم و نمی تونستم خوب درس بخونم. چند وقتی گذشته بود که دوباره همون اتفاق برام افتاد و دوباره رسوندنم به اورژانس بیمارستان و دکتر گفت مشکلی نداره و عصبیه. چند وقت یبار این حمله ها اتفاق میفتاد و من همیشه نگران حمله بعدی بودم انقد حمله ها زیاد شده بود که هر دو سه روز یبار می رسوندنم به بیمارستان و یه آمپول آرامبخش بهم می زدند و بعدش میرفتم خونه. دیگه از درس خوندن افتادم و نتونستم رشته خوبی تو دانشگاه قبول بشم و افسردگی هم به حمله ها اضافه شد. دیگه دل و دماغ سابق و نداشتم و از ترس حمله ها خیلی تو جمع و مهمونی نمی رفتم. خیلی گوشه گیر شده بودم. اتفاقی توی اینترنت یکی از مقاله های دکتر و خوندم، احساس می کردم علایمی که گفته بود همون چیزایی بود که منم داشتم. یه روز وقت گرفتم و رفتم دکتر صحراگرد علایم ام و که شنید گفت دوتا از بیماری های شایع اعصاب و روانه و درمان خیلی سختی نداره. دوتا راه گفت که یکیش با دارو بود و اون یکی بدون دارو و با یه دستگاه تو حوزه اعصاب و روان. چون خانواده ام به داروی اعصاب حساس بودند گفتم بدون دارو درمان بشم. بعد از چند جلسه خیلی بهتر شده بودم، دیگه انگار اون حمله ها و حال و هوای بد دست از سرم برداشته بودند. خداروشکر الان خیلی بهترم و دارم روند درمانم و طی می کنم.

https://www.google.com/search?q=روانشناس پانیک صادقیه&oq=روانشناس پانیک صادقیه&aqs=chrome..69i57j69i60l3.6746j0j4&client=ms-android-xiaomi-rev1&sourceid=chrome-mobile&ie=UTF-8