منم دهانم دوخته شد
این چه مدل بچه داریه ؟ پسر منم ۱۱ ماهست .
توی دوماه خواب شبش رو تنظیم کردم .
نمیفهمم چرا بچه رو باید بالای سرش بشینی ، مگه خدای نکرده مریض بدحاله ؟
تجربه من میگه وقتی به دیگران وابسته میشی برای انجام امورت ، کلا روال کار از دستت در میره . من اصلا کسی جز خودمو قبول نداشتم چون هر چیزی رو انقدر میگردم براش الگوی علمی پیدا میکنم . وز اول گفتم این چجوری شب و روزش درست میشه . بزرگترای مجلس همه متفقا گفتن بعد از چله خود بخود درست میشه . فهمیدم ما خود بخود بزرگ شدیم اینام مترسکن . گفتم باشه حق با شماست . فرداش گفتم کارای بچه و خودم با من . هر جیزی هم بخوام به سبک خودم درست میکنم . هیچ کس هم به من نگه اینو بخور اونو نخور این کارو بکن و نکن ، من باید دستم یاد با خودم چند چندم .
دیدن دیگه کاری نمیمونه انجام بدن . رفتن خونه هاشون . تا الان نه بجه دست کسی دادم نه چیزی از کسی پرسیدم . پسرمم هنوز یکسالش نشده قشنگ حرف میفهمه و ساعت بیولوژیکش دقیق کار میکنه در همه موارد .