یه تاپیک دیدم راجب به آسیب که مادرها به فرزندشون می زنن واقعیت یکم ترسیدم که آینده دخترم هم آسیب ببینه از بعضی رفتارهای من خیلی سعی میکنم بدرفتاری نکنم و صبور باشم و داد نزنم اما گاهی نمیشه مشکلم با دختر بزرگم اینه از وقتی دنیا اومد یا حتی از زمانی که من باردار بودم باهاش مشکل پیدا کردم تا تو شکمم بود یا لکه بینی بود یا لگد نمی زد استرس های زیادی کشیدم وقتی دنیا اومد کم وزن بود و شیر نمی خورد تو فامیل هم کسی بچه دار نبود من ازش یاد بگیرم چی کار کنم بعدش بد غذایی تاخیر در حرف زدن راه افتادن وشدید لاغر بودن ... هر جا رفتم سرکوفت شنیدم که تو مقصری حتی وقتی معلوم شد بیش فعالی داره بازم گفتن حتما چیزی تو بارداری خوردی و یا تو ژن شما بوده ...این حرف ها بیشتر از مادرشوهرم بود تا جایی که دلم نمیخواد برم خونه فامیل یا خونه مادرشوهرم آسیب بیشتر رو مادر شوهرم زد با محبت های بیش از حدش به دخترم و رقابت مسخره با مادرم و من که بچه اون رو بیشتر از همه دوست داشته باشه دخترم هم کوچکترین وابستگی عاطفی به من نداشت و به قول شوهرم راحت ما رو به خیار می فروشه بد جور وابسته مادرشوهرم شد خیلی سعی کردم تعادل ایجاد کنم بین روابطشون ولی نمیشه چون نه بچم همکاری می کنه نه مادرشوهرم دست بر می داره وکلا از بالا به من نگاه می کنه خودش بچه رو از من دور می کنه بد سرکوفت و منت میزاره دخترم هم داره همه چیش عین مادرشوهرم میشه و بارها دلم از دستشون شکسته حالا یه دختر دیگه دارم که کلا برعکس دختر اولم همه چیش خوب خیلی گریه می کنه و اذیت ولی به من وابسته هست به من سمت بقیه نمیره زود راه رفت زود یاد میگیره نمی دونم چه جور حسم رو بگم نمی گم بیشتر از دختر اولم دوسش دارم چون وقتی دخترم ازم دور میشه واقعا از دل تنگی براش گریه می کنم اما کلا ازش نا امیدم اینا حرف ها بیشتر جنبه درد ودل داره که خالی شم خواهشا توهین نکنید حالم بدتر شه
چن سالشه
دختر بزرگ منم هشت سالشه پدرم رو در آورده ام وز دیگه قات زدم
نمی تونی نذاری بره پیش مادرشوهرت؟
ببین کتاب والدین سمی رو دانلود کن و بخون.منم رفتارم با دخترم خیلی غلط داشت.از وقتی این کتابو خوندم بهتر شدم.خیلی مفیده
عزیزم به مشاور مراجعه کن و دخترات چند سالشون؟
ی کاری کن دوتا بچه هات باهم صمیمی شن بدون هم نتونن بمونن خودتم سرگرمشون کن کلاس بنویس پارک اسکیت و....
حق داری عزیزم احساست طبیعیه اما تو مدام به دختر بزرگت محبت کن
عزیزم
کاملا درک می کنم
سر بچه اول شما تازه مادر شده بودی و تجربه و تسلط نداشتی،مادر شوهرت هم احتمالا همینطور! اولین نوه اش بود؟
هر چی که بوده خواسته ریاست کنه! در ضمن ژن بچه ها هم متفاوته
پیش یه مشاور خوب برو و کنترل زندگی و بچه ات رو به دست بگیر، خودت رو هم سرزنش نکن.مادر خوب اول از همه باید اعتماد به نفس داشته باشه
حتما از مشاور کمک بگیر ...اون بچه حالت و حست رو میفهمه برای همین کشش نداره به سمتت
سعی کن بخاطر گرونا کمتر بذاری تنها جایی بره
جوری باهاش صحبت کن و رفتار کن ک وابستگی براش پیش بیاد و دوست نداشته باشه بدون شما جایی بره
دختراتون چند ساله هستن؟
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
