می خراشد آرام روی دیواره ی مغزت تردید
چه شبی حاصل این نفرین است
کوچ کن....
با لب دوخته از شهر گُنه
کدخدا آمده تا سَر بِبُرد ...
قلب در سینه نبود
شب ِتاریست عجب چشم به راه بوفم ....
تا که کو کو بکُند بر سر دیواره ی دل
بوی نم باد ...صدای نفس مادر هست ...
چه خوش است ساعت غم بار مصیبت زده ام
گوش کن تا که مدارا نکند چرخ فلک
زیر دندان طمع مُرد دل خسته تو
گوش کن نوبت پَر کَندن بال منو توست
بعد خرداد چه سرد است هوای تیرش
چه گلوگیر غمی سینه ما میسوزد ..
.و چه خاموش لبانی که لِه از زنجیر است
گوش کن عشق برای من و تو رویا شد
گوش کن نرخ به سود غم آن فردا شد
.گوش کن نعره ما لال در این برکه غم
گوش کن در تب پاییز هوا غوغا شد
نیست اما گِله چون قاتل جان... خود بودم ....
در دلش بذر به نفرت ..به منه درهم شد
ما اسیران دل دوزخ دنیا هستیم
گل پرخار همین باغ مصفا هستیم
.منکه مرداب شدم گوش کن ای همدم گل ...
.نیست در هیچ مکانی ک فروشد عطرت ..
.میفشارند گل و شیره آن مینوشند و تو پر پر دل خود بر سر این عالم زن
هجو هایم طوطی صفتان خنده کنان ...عقل در سر نبودو طعنه به هر استر شد .....
