من نماز نمیخونم ولی شدید ب خدا ایمان دارم
و می‌دونم هرچی ب صلاحته آماده می‌کنه
بعد چندسال یا چندماه یا چندروز صلاحشو میفهمی
شده برام ک میگم
وانی قریب....اجیب دعوه الداعی اذا دعانی
چی بگم قرانی که گذاشتم تو ک شو تلاش میکنم دیگه دستم بهش نمیرسه نمیتونم دست بهش بزنم هرموقعه میخوام برم بردارم بزارم سر جاش تو ذهنم میگه مجبوری دست بزنی به چیز دروغ به چیزی که نیست به چیزی که حتی برای یک اروزت هم جواب نداده
به چیزی که برای تو ارزوس برای دیگران خاطرس همینه که دست نمیتونم بزنم
من نماز خون خوبی نیستم اما در این حد بگم که نماز وظیفه ماست و نباید در قبالش چیزی بخوایم...نمیدونم شایدم درست نمیگم....ولی خب من یبار تو نماز دلم شکست و چند روز بعد خدا حاجتمو داد....یادش بخیر اون موقع ها که خیلی مومن بودم و دلم پاک به خیلی چیزا رسیدم اما چندسالیه دور شدم از خدا...از همون روزی که حاجتمو داد از خدا دور شدم.... جنبه نداشتم!
وانی اقرب الیکم من حبل الورید....ومن از رگ گردن ب شما نزدیکترم
دعا بکن واگر اجابت نشد با خدا دعوا نکن...میانه ات با اوبه هم نخورد..چون تو جاهلی واو عالم وخبیر
خودتو بزار جای خدا ،مثلا یکی وقتی به مشکل خورد بیاد سمتت و بعد به نتیجه نرسه ازت دور شه ،چه فکری میکنی ؟ میگی این فقط منو برا نیازش میخواد وگرنه اگه منو برا خودم میخواست اگه بهش بها هم نمیدادم باز پام میموند
