نمیدونم خیلی ضعیف بودم که اینقدر داغون شدم یا خیلی قوی بودم که تواین زندگی دووم اوردم

😔😔😔😔همه چیز به دام مونده

همههه چیز 

از مادی تا معنوی

ذره ای من تامین نشدم

مادی حتی در حد یه کفش دلخواه

معنوی مثل یک نوازش مادرم

جواب ندادن و نتونستنم از دفاع کردن از خودم که تا دهن باز میکردم منو میبستن به حرفای رکیک و حمله بهم که بی حیایی، خرابی ولویی

😔😔😔

همه چی به دلم مونده الانم همش خودخوری میکنم که چرا جواب ندادم اما اگه جداب میدادم هربار خوت به پا میشد

همیشه اونا داد زدن حمله کردن خودشونو زدن به سلیطه گری همه این فشار های روانی داره که رو من خالی کردن و من الان پرم از خشم و داد

و الان از خودم ناراحتم که چرا جدابشونو ندادم چرا از خودم دفاع نکردم حتی اگه میزدنمم باید جداب میدادم همیشه ترسم از یه اتفاق خیلی بدتر بود😔😔😔

بنظرتون من کدومم قوی یا ضعیف

باید تحت هررشرایطی جواب میدادم؟ یا کار خوبی کردم سکوت کردم؟