یه جا جمله ای خوندم که واقعا به دلم نشست، نوشته بود:
من همون اندازه که از مجرد موندن تا آخر عمر میترسم از ازدواج کردن هم میترسم
در مجموع زندگی همینه چه تا اخر عمر مجرد باشی و چه ازدواج کنی هرکدومشون سختیا و مزیتای خودشونو دارن ، ما خودمون تصمیم میگیریم که کدوم رنج و مزیتو انتخاب کنیم
اصلا ازدواج نکنید که بعدش بیوفتین دنبال تحقیق
👣
فکنم الان درست تر باشه که مجردا متاهلا رو نصیحت کنن که چرا ازدواج کردید /:
والا با این وضعیت
انسان اگر تنها بمونه میگنده. چه دختر چه پسر. کسی هم نمیتونه بگه تا اخر عمرم هیچ انسانی پیدا نکردم. اون باید معیارهای خودشو درست کنه تا همرو غیر انسان نبینه. من قرار بود 24 سالگی ازدواج کنم ولی زمین و زمان دست به هم دادن و نشد. الان خداروشکر میکنم چون میبینم اون دختر و من کاملا متضاد هم بودیم. اگر ازدواج میکردم دوسال بعدش طلاق بود. ولی الان مغزم اینقدر پیشرفت کرده که میتونم تمام ابعاد یه قضیه رو بسنجم. البته ادعا نیست. چیزیه که عملا بهم ثابت شد.
ببین منو شوهرم از دو شهر متفاوتیم ، و فرهنگامون باهم فرق داره،به طور خلاصه بگم که نه مادرشوهرم منو میفهمه و نه من اونو درک میکنم ، سر این مسئله سر ساده ترین چیزا که اگه با همشهری خودم ازدواج میکردم مشکل نداشتم الان با مادرشوهرم دارم به مشکل برمیخورم
رو مسئله اختلاف فرهنگی فک کن و اگه قبولش کردی دیگه تا آخر سختیاشم بپذیر
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
