بچه ها مادربزرگ من سرطان دارن چند وقت دیگه اسمونی میشن دوست دارم این اواخر زیاد باهاشون حرف بزنم و یه جور مخفی ازشون بخوام حرفایی رو که همیشه میخواستن بهم بزنن رو بگن و یا اینکه نصیحتی چیزی اگه باشه بهم بگن که وقتی دلتنشون شدم این یادگاریا توی ذهنم باشه
ولی خودشون نمیدونن سرطان دارن میترسم یه جوری بگم که شک کنن چون ما هیچوقت باهم درمورد این مسائل حرفی نمیزدیم به نظرتون چجوری بگم که شک نکنن؟اصلا بگم یا ول کنم؟
بچها اولین تاپیکمو گزارش بزنید حذف بشه براتون صلوات میفرستم لایک کنید ضروری تو رو خدا
ب نظرم این حقشونه ک بدونن سرطان دارن 💔
ی دفتر بردار بگو خاطرات خوبتو بگو بنویسم یادگاری
ولش کن شر ب پا نکن 😂
بگو دلم میخواد حرفای تو دلت رو گوش کنم
شاید این مادر اگه بدونه رفتنیه کارهای ناتموم رو تموم کنه. حلالیت بطلبه. وصیت نامه بنویسه. به نظرم این ظلمه که بهش نگین
ای کاش بهش بگید حقش بدونه شاید بخاد از کسی حلالیت بخاد یا توبه کن کسی از دلش خبر نداره بعد میتونی یروز بری پیشش بگی دلم میخاس با یکی درد دل کنم ولی کسی نفهمه راز خودم و خودت باشه یه موضوعیو پیش بکش بگو اینجور ذهنم مشغول کرده یزره یزره باهاش گرم بگیرشک نکن
