من ۸ ساله نتونستم فراموشش کنم البته بچه دارم ازش و نمی تونم بخاطر بچم ازدواج کنم
گلم شما علاقه ندارید بهش عادت کردی بهش نمیتونی فراموش کنی سعی کن خودتو مشغول کار کنی وبه خواستگارات به دید منطق نگاه کنی چون شوهرسابقت ازدواج میکنه تشکیل خانواده میده وشما بخای درگیرش باشی نمیتونی جلو بری آینده اتو خراب نکن به خاطره آدمی که برات ارزش قایل نبوده
حق‌داری که سختت باشه چون واقعا سخته ولی اگه اینجوری پیش بری که تن یا وجودت رو مثل یه مهمانخانه در نظر بگیری و هر احساس منفی و اضطراب رو مثل مهمون در نظر بگیری... هر صبح این افکار منفی مثل مهمان وارد مهمان خانه تن ت میشن و خیلی زود هم خودشون میرن.
مولوی میگه:
هست مهمانخانه این تن ای جوان!
هرصباحی ضیف نو آید دوان
(و بعد هم بدون اینکه به خودت فشار بیاری که از ذهن ت برن بیرون) کم کم این افکار میرن بیرون...
پس آگاهانه بپذیرش و مقاومت نکن خودشون میرن با گذر زمان پس
Let your tears flow but let them also cease
هم شکل و قیافش یادم رفته هم خاطرات روزایی که باهاش بودم. خاطرات خانوادش. نه عزیزم یادم نرفته باهاش در ارتباط بودم اما جز یه جمله که به خواستگار میگفتم تا دروغ نگفته باشم هیچ قسمتی از زندگیم رو تشکیل نمیداد.
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
