سال تحویل امسال خیلی دلم شکست و به خدا واگذار کردم

الان هم هر کاری می کنم دلم با خانواده شوهرم صاف نمی شه ، اگه خدای نکرده ما هم گرفته بودیم چه بلایی سر پدر و مادرم میومد چون پدرم سنش بالاست و دیابت و فشار خون و ناراحتی کلیه داره 

حالا نمی دونم وقتی دیدمشون به روشون بیارم یا نه 

اگه به روشون نیارم فکر می کنن من نمی فهمم و دوباره اصرار بیجای خودشونو تکرار می کنن 

قصد ازار نداشتن ولی درست نیست به پسرشون با وجود داشتن زن شاغل که شاید یه روز وقت بخواد برای انجام کارهای عقب افتادش و بچه پنج ساله و شرایط کرونا اصرار داشته باشن که حتما باید سال تحویل پیش همه فامیلهاشون باشن ، از طرفی هم می دونن که پسرشون هیچی نمی گه و با دعوا و جنگ و جدل با زن و بچش باید حرف مادرشو گوش کنه ، چون می گه مادرم دعوام می کنه اگه به موقع نرسیم برای سال تحویل 

نمی شد با ماسک بشینی و چیزی نخوری ، چون متاسفانه فرهنگشون جوری بود که توی همون خونه مهمونی هم مسخره می کردن حالا خدا رو شکر من همش به دستای شوهر و بچم و خودم الکل می زدم البته دستهای بقیه فامیلها رو هم تعارف می کردم برای الکل زدن ، بعضی ها می زدن بعضی ها هم مسخره می کردن که کرونا کجا بود خیلی وسواس داری و از این حرفها 

اره لباسهای دم دستیمون تمیز و خوب بود اما شیک و مناسب عید نبود ، توی اون شش روز می تونستیم بریم مثلا باغ و پارک های خلوت ، ولی متاسفانه وقت رفتن به این جور جاها نبود 

نه عزیزم ماسک می زدیم توی خونه همه بر می داشتن به هر کی هم می گفتی خب جمعیت زیاده ماسک ها رو بر نداریم مسخره می کردن و به شوخی می گفتن کرونا کجا بود ، به هر حال خدا خودش جای حق نشسته ، خدا خودش می دونه توی اون چند روز چقدر عذاب کشیدم و شاید برای عده ای درس عبرت بشه که اینقدر توی این شرایط اصرار به کسی نکنن که توی جمع حاضر بشن حالا با ماسک یا بدون ماسک ،

اینو می دونم هر چی رو به خدا بسپاری خدا بی جواب نمیذاره ، حالا چه خوب چه بد 

این تاپیک رو زدم به این خاطر ، که اگه دله کسی واقعا شکسته میشه به خدا واگذار کنین ، خدا خودش پاسخ میده چه خوب چه بد ،

 من فقط به این امید ناراحتی هایی که دیگران برام متحمل میشن و هیچ کاری نمی تونم انجام بدم برای رفع اون ناراحتی ، فقط به خدا واگذار می کنم ، فقط همین