اولا این ذهنیت که بچه میارم عصای دستم بشه غلطه چه دختر چه پسر
بعدم رسیدگی و محبت تا یه حدی داره ولی تو این دوره کمتر جوونی هست که بتونه زندگی خودشو کامل ساپورت بکنه چه برسه به هزینه های یه زندگی دیگه
مثلا ما مستاجریم با کلی قسط و وام
پدرشوهرم بازنشسته است،زمین داره،یه خونه تو شهر ما داره که حتی یه تعارف نزده ما توش بشینیم که مستاجر خونه غریبه ها نباشیم،سود پول توبانک هم میگیره
با این شرایط هروقت میریم خونشون شهرستان مادرشوهرم از رب و روغن و مایع ظرفشویی و گوشت و مرغ رو هرجوری شده از شوهرم میکنه،این انصافه؟