یه مدت همش فکر می کردم به خاطر دخترم باید با مردم ارتباط داشته باشم به زور می خواستم دوست پیدا کنم اجتماعی باشم ولی الان فکر می کنم مجبور نیستم و من اینجوری خوشحالم دخترمم اگه بخواد سال بعد میره مدرسه دوست پیدا می کنه
هیچی لذت بخش تر ازین نیست که آدمم خودش باشه
منم با همش با تنهایی سرمیکنم
من هم تنهام وهم تنهاییمو دوس دارم
منم ترجیح میدم خیلی کمرنگ در رابطه باشم با اطرافیان و بقیه
عاشق سکوت خونم وقتی کسی نیست
منم تنهایی بیشتر دوست دارم وقتی میرم خونه مادرشوهرم وقتی برمیگردم انرژیم میشه صفر اونوقت شوهرم میگه اجتماعی نیستی😕
من
ولی من از تنهایی و مردم گریزی بدم میات
آرامش و سکوت فقط موقع خواب دوس دارم
تو این دوره زمونه من تنهایی رو ترجیح میدم کلا،همه فقط زخم میزنن،هیچکس دلسوز نیست دیگه.
من 😁
عاشق تنهایی و سکوتم
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیست
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
