من 16 سالمه.
هنوز حتی پیوستگی ابروهام رو برنداشتم و خیلی زیاده.
هنوز سیبیلام رو اجازه ندارم بزنم... موهای صورتم که داره ریش میشه بماند😂😂😂
پدر مادرم میتونن ولی هنوز برای من گوشی نگرفتن و نوکیا 11 دو صفر دستمه، میگن زوده
همینطور لپ تاپ هم ندارم که همه نیاز دارن. بهم هم میگن لازم نکرده چرا بگیریم
با هر کسی خواستم دوست بشم یه ایراد گذاشتن روش
یکی رو خودشون پسندیدن گفتن با این دوست باش، که بیشتر از دو بار در سال نمیزارن بریم بیرون، میگن توو مدرسه می بینیش، که الانم اصلا مدرسه نمیریم
از همون 7 سالگی توو مدرسه هر کس تولد دعوتم کرد و حتی گفت مامانتم بیاد، نذاشت برم، همینطور نذاشت کسی بیاد خونه مون.(منظورم مامانمه که نذاشت)
خیلی لباس ها که اصلا هم زشت و جلف نیستن هم که خوشم میاد نمیزاره بخرم، خودش خرید میکنه
هر وقت توو مدرسه مسخره م کردن بخاطر ظاهرم، بخاطر اینکه حتی گوشی ندارم، گفتن به خودت مربوطه خودت حلش کن با دوستات
خواستم برم کلاس نویسندگی نذاشتن، گفتن چه نیازه زن و مرد قاطی...
و جالب اینجاست خانوما!!!
اصلا هم مذهبی نیستیم. نه چادری نه نمازی که بگیم خیلی حساسن ننه بابام
بچه ی طلاقم، پدرم خیلی پرخاشگره اصلا ارتباط خوبی ندارم باهاش و همه ش خونه ی اونم! یه برادر بزرگتر دارم که ازش خیلی خجالت میکشم، و اون خیلی ازم ایراد میگیره
مامانم رو فقط در هفته چند ساعت میبینمش که اصلا نمی تونم اون زمان باهاش حرف بزنم، همه ش میگه کار دارم کار دارم
دبستانی که بودم مشکل دندون داشتم و یکی از دندون های خرگوشی دائمی بالا رو نداشتم و حسابی مسخره شدم و کسی باهام دوست نشد
درسم خیلی خوبه، شاگرد اولم ولی همین چند سال اخیر(برای سه چهار سال)همه باهام لج بودن و تیکه انداختن بهم، بخاطر حسودی شاید
و اینکه من سنم سن هیجان داشتنه، سن بیرون رفتن، سن خرید با دوستات، سن پسر دید زدن(نخندین راست میگم دیگه)
من خیلی ها خواستم باهام دوست بشن(پسر) ولی همون دوست عادی ش هم من حق ندارم و طرف خودش محدودیت ها رو می بینه دیگه نگاه چپم بهم نمیکنه
و شما بگین الان حق دارم ناراحت باشم؟مامانم زیاده روی نمیکنه؟شما اینکار هارو با دختر 16 ساله میکنین؟دلیل کاراش چیه؟نگین محافظت!
پ.ن: من واقعا دختر خوش اخلاق و زیبایی هستم(تعریف از خود نباشه) ولی این روزا بدجوری اعتماد به نفسم کم شده. هیچ کس هیچوقت در دیدار اول با من نمیفهمه چقدر درد دارم و این واسه قدرتمندی و اعتماد به نفسمه ولی چند روزه بهم ریختم.
و این چند روز از اونجایی شروع شد که چند شب پیش کلی با برادرم و مامانم بحث بود سر من که این چرا اعتماد به نفس نداره؟مگه چی کم داره؟مامانم هم گفت تا اعتماد به نفس نداشته باشی 30 سالت هم بشه نمیزارم از خونه بری بیرون،نمیزارم ابرو برداری...
فقط بگین حق با کیه؟نمی خوام بگین من!راستش رو بگین.
پ.ن: باور کنین اغراق نمیکنم.
پ.ن2: یکی دیگه از دلایل جال بدی م هم اینه که بچه های دبستانم که 6 سال با هم بودین بهم پی ام دادن بیا بریم بیرون.
اونا پولدارن همه چی دارن(همون چیزایی که من ندارم)،ظاهرشون مرتبه، کلی لباس قشنگ نه جلف! و... من چی دارم بگم؟ چی باید بگم؟
4 ساله از هم جدا شدیم من مدرسه م رو عوض کردم و .... 100 بار دعتوم کردن و من نرفتم، مامانم اجازه نداد، آخرین بار قبلی اجازه داد ولی من نرفتم، احساس کمبود میکنم این روزا در مقابلشون و چند باری توو دلم گفتم کاش جای اونا بودم...
