اینکه تلاش کنید همسرتون رو متقاعد کنید که اونجا به هیچ وجه خونه شما نیست اشتباه هست دوست عزیز؛
ممکنه مادر همسرتون از یک طرف تلاش کنه که شما رو با بی احترامی به صورت پنهان طرد کنه و از طرفی برای به دست اوردن دل پسرش، پشت سر شما مدام بگه که اونجا خونه اتون هست!
این سیاست های دوگانه کمابیش در اغلب مادرشوهرها هست و خصوصا شما که دوره عقد طولانی دارید، لازمه که حتما با احتیاط خیلی زیاد باهاشون برخورد کنید.
لازم نیست مستقیم به همسرتون ثابت کنید که اونجا خونه شما نیست یا مادرش چه نیتی داره، بلکه خیلی ملایم و مهربانانه باهاش صحبت کنید که روابط باید متعادل باشه که احترام همه حفظ بشه.
ضمن اینکه منزل شون هم میرین، خیلی با وقار و سنگین رفتار کنین، اجازه ندید بهتون دستور بدن یا شوخی های متعدد داشته باشن، خودتون رو به هیچ وجه صمیمی نگیرید. (خیلی این نکته مهم هست هرگز دست کم نگیریدش)
اگر شاغل نیستید یا درس نمی خونید، با کلاس، زبان و درس یا هر چیزی که می دونید خودتون رو مشغول کنید و تا جایی که همسرتون کلافه نشه خودتون درگیر این مسائل کنید تا از حاشیه های رابطه زیاد در امان باشید، هم تردد نکنید و هم در منزل اون ها نیازی به وقت گذرانی بیهوده و حرف های متفرقه نداشته باشید.
یادتون نره که این مدت عقد بودن شما میتونه زمینه ساز خیلی از مشکلات در تمام طول زندگی مشترک تون باشه.
این ها تجربه های من هستند از سال های طولانی زندگی مشترک و تماشای زندگی افرادی که با موفقیت یا شکست در روابط شون، زندگی رو برای خودشون ساختن...