اگه دوباره ۲۰ ساله میشدید

هر دو تا

فرصت شغلیمو از دست نمی دادم 

اون موقع بهداشت با دیپلم و فوق دیپلم استخدامی داشت

من نرفتم با اینکه پارتی داشتم 

الان مثل چی دارم میسوزم 

یا حداقل درسم رو میخوندم الکی پاسوز نمیشدم خونه شوهر خبر خاصی نیست 

هیچ وقت به شوهرم جواب بله نمیدادم کفش خودش و مادرو خواهرش پرت میکردم تو کوچه تا بفهمن بی ادبی یعنی چی بعد اون شغلی که نرفتم میرفتم برای خودم‌مستقل میشدم درسم رو ادامه میدادم و بعد با یه ادم باشعور که خسیس و دهن بین و زورگو و حرص بده نبود ازدواج میکردم و فقط یه بچه می اوردم 

عاشق نمیشدم 

عاقلانه تصمیم میگرفتم

اونموقع زندگیم مسیرش خیلی متفاوت میشد 

خیلی حیف شد 

تا کار چی باشه 

اگه شغل خوبیه آینده داشته باشه خوب کار مهم تره 

آدم درس میخونه که به کار برسه

فقط درس و درس و درس و خوشگذرونی و شاد زندگی کردن 

بیخیال شوهر و بچه  و ۲۰ سال سن کمی واسه ازدواجه پس بیخیالش شو و فقط به فکر درس باش 

شوهرم مهمه نمیگم ازدواج نگن ولی زندگی با یه ادم اشتباهی وحشتناکه عزیزم شما میتونی کسی پیدا کنی که در کنارش باهم رشد کنید و موفق بشید یه همراه و همدل هم داشته باشید مستقل شدن خیلی خوبه اگه شدن خیلی خوبه 

تو ازدواج حواسم رو بیشتر جمع میکردم.

با قانون ارتعاش به چیزهای خوبی میرسیدم.

وقتم رو الکی تلف نمی کردم.

چون هنوز تازه 21 سالم شده هیچ نظری ندارم که بدم😐😑🤦‍♀️

امیدوارم وقتی سنم رف بالا به خودم نگم کاش تو 20 سالگی این کارو میکردم یا اون کارو نمیکردم 

بنظرم اگه استقلال داشته باشی خیلی بهتره برای ازدواجم فرصتای خوبی برات پیش میاد 

هرچند نباید شرایط زندگی رو نادیده بگیری 

من اگر بیست ساله میشدم درس می‌خواندم تا دندانپزشک اطفال بشم،رانندگی میکردم تا تو این سن وبا داشتن گواهینامه اینقدر از رانندگی نترسم،بادوستام بیشتر خوش میگذروندم،حتما حتما حتما میرفتم سرکار 

الان ۳۸ سالمه ،لیسانس دارم،شاغلم ،ماشین دارم ولی فوبیا رانندگی دارم

هر کدوم در زمان خودش مهمه .

به همسرم بله نمیگفتم نه بخاطر خودش بخاطر خانواده اویزونش از لحاظ مالی خیلی اویزون هستن  امروز داداش اش پول میخواد وفردا خواهرش پس فردا پدرش همین طور چرخشی خسته شدم ازشون