سلام. من تقریبا در شرف ازدواجم یا خودم اینطوری فک میکنم نمیدونم.
ولی طرف مقابلم یکی از شرط هاش اینه که طبقه بالای خونشون که شخصیه زندگی کنیم. من در حالت کلی مشکلی ندارم ولی میترسم بعدا نتونم بپذیرم این شرایط رو. تازه صراحتا گفت انتظار دارم به مامانمم کمک کنی. میخواستم ببینم در حالت کلی میشه زندگی کرد اینطوری یا نه؟ از تجربیاتتون بگید لطفا خوبی و بدی هاش.
والا چی بگم اگر مستقل بشین ک خیلی بهتره و احتراما سرجاش میمونه چون بخوای نخوای دخالت میکنن وقتی پیششون باشی
بسم آلله من خونم جداست اگرم بیمیرم با مادرشوهرم زنگی نمیکنم
طبقه بالاشونم و ب شدت پشیمون
توصیه نمیکنم
سلام بستگی به اخلاق خودتون و خانواده شوهرتون داره،اگه با هم خوب باشید خیلی هم خوش میگذره،مادر شوهرتون تنها هستن،جاری و خواهر شوهر دارید؟
من‌که‌راضیم.خانواده همسرم‌به‌هیچ‌وجه سر زده‌خونمون نمیان همش خودم‌دعوتشون میکنم.بیشتر شام ها هم خونه شون هستیم ینی خودشون میخوان که بریم.در کل برمیگرده‌به‌شخصیت و‌شعور اونا.اگه شهر غریب هم که باشی خوبه
عزیزم ببین کمک داریم تا کمک
ببین منظورش از کمک در چه حده؟
و اینکه دو روز دیگه کلا نگهداری از مادرش رو به عهده شما نزاره
چون آقایون کلا خانومشون رو با پرستار و خدمتکار خونه مامانشون اشتباه میگیرن
شماچی‌شرط‌نذاشتی؟
شوهرت گفته باید کمک مامانم بکنی فردا تواقعش بیشتر میشه معطمن هستم بعدش دعوا میشه خدا خودش بخیر کنه
فقط اینو بگم که برای اینکه با مادر شوهر یجا زندگی کنی باید خدای سیاست باشی اگه هستی قبول کن که باز هم سختی های خودشو داره.من سه سال و نیم زندگی کردم یکبار هم بینمون اختلاف پیش نیومد ولی واقعا سخت بود مدیریت اونجور جشرایط
مثلا شستن یک استکان هم میشه کمک
و کلا خونه تکونی کردن و فرش شستن و سرویس شستن هم میشه کمک) کلفتی
ببین منظورش چیه
