منم بچه اولم خیلی شیطون بود جایی نمیرفتم بعدش که دومی به دنیا اومد الان چند سالیه جای رسمی نمیرم فقط خونه مامانم و خواهرم و مادرشوهرم میریم
شما لطف دارین...
ولی خدا میدونه که تعریف از خودم نمیکنم تا حالا بچه ای نبود منو دوس نداشته باشه از مجردی تا الان هر جا برم بچه ها دورم جمع میشن...باور کنین از خونم ک میرن انگار بمب ترکوندن تو خونم...هر چند پسر دو ساله من از مهمونا بدتره😉 ولی از اینکه بچه ها رو میبینه انقد ذوق میکنه برام کافیه
اسی دیگه به این موضوع فکر نکن
میدونم بیشتر این موضوع ناراحتت کرده که به بچه برادر شوهرت چیزی نمیگفتن و فقط به بچه شما تذکر میدادن
ولی خب ارزششو نداره بخوای بیشتر از این بهش فکر کنی خودتو ناراحت کنی
اگر ادیت میشی کم تر باهاشون رفت و امد کن
وقتیم میبینی داره به بچت اجحاف میشه و گناهی نداره مودبانه به طرف تذکر بده یا دفاع کن از بچت
گاهی وقتی زیادی سکوت کنی اجازه دخالت در تمام موارد رو به بقیه میدی !
پس چرا من یه بار تاپیک زدم گفتم عروسمون میاد خونمون نمیزارع برادرزادم بازی کنه یا با اسباب بازیا بازی کنه همه طرف عروسمونو گرفتن و منو خواهر شوهر بدع کردن و گفتن بدع بچشو کنترل میکنه
والا ادم می مونه اینجا چی به چیه ما اصلا میریم خونش معذبیم اصلا بچه ها راحت نیستن نه بچه خودش حق بهم ریختن خونه رو دارع نه بقیه بچه ها میتونن بازی کنن
دلم به حال اون بچه میسوزع که عقده بازی به دلش میمونه
