چه ها خیلی حالم بده من عقد کردم بخاطر کرونا ۹ماهه زیریه سقف با شوهرم زندگی میکنم تو یه شهری که ۱۲ساعت از خونوادم دورم و تنهام ولی تو این نه ماهه بجای خوشی هرروزمون بحث و گریه بود برام انگار ده سال گذشت.خیلی خوبه اما اصلا اخلاق و فرهنگمون بهم نمیخوره خودم خسته شدم هرکاری کنم یواشکی و همیشه ب مادرش گزارش میده و انگار میترسه من میخوام زندگیشو نابود کنم هرچی تلاش کردم نشد.کلا ادم سردیه و ساکته اما من خیلی پرشور بودم اما الان داغونم اون طرف دلتنگی خونوادم این طرف اول زندگیم و سردی شوهرم .جوری رفتار میکنه انگار ده ساله کنارهم بودیم و تازه اول زندگیمون نیست.اصلانم با خونوادم رفت و امد نداره میگه خودت برو و بیا من مرخصی ندارم حال ندارم...چیکارکنم
این مدل آدمها به این سادگی تغییر نمی کنن
اولش باید از خانواده ش جدا کنی خونه رو ، به هر طریق ممکن
بعدش قدمهای دیگه
عزیزم منم مشکلات تو رو داشتم طلاق گرفتم پنج ماه بعد زندگی مشترک .
ای وای اخه چرا
ازدواجتون سنتی بود؟
خیلی برام سخته فکر کن قبل عقد کلا یه ادم متفاوت بود بخدا..بهم میگه خب طبیعیه اون موقع میخواستم بدستت بیارم...الان بعد از سه سال عقد سالی یبار میاد خونمون.میگه ماهیانه بهت نمیدم چون ۸ میلیون خرجت کردم تا الان.از طرفی اصلا باهام حرف نمیزنه ک بگه حتی چته ارومی چته ناراحتی فقط میگه ول کن ول کن
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
