داستان زندگیم😕
دختری هستم ۲۴ساله،تک فرزندومتاهلم
پدرم کارمند بود والان بازنشسته شده،دوران بچگیم تا اونجایی که یادمه پدرومادر خیلی باهم دعوا داشتن شایدم طبیعی باشه ومنم بیش از حد حساس بودم همیشه ازاونا بودم که یه گوشه زار زار گریه میکردم اونموقع وحق دخالت نداشتم ازبس تو خودم ریختم که الانم نمیتونم با نزدیک ترین آدمای زندگیم دردودل کنم😭😭جز مامانم که تا حدودی ازم خبرداره برای اونم زیاد نمیتونم تعریف کنم😔
بگذریم راجب ازدواجم بگم
دوست داییم دانشجوی تربیت معلم بود ومنو دیده بود اومد خواستگاریم پدرم زیاد راضی نبودومادرم بخاطر شغلش چون رسمی بود گفت مورد خوبیه واینا منم خیلی گریه کردم گفتم کلا ازدواج نمیکنم اصلا به اصرار مادرم وبابامم راضی شد بیاد خواستگاری من همون موقع قیافه شو دیدم خوشم نیومد وبه دلم ننشت ولی اخلاقش خوب بود.اونموقع دانشجو بود ووضع مالی خوبی نداشت تو جلسه اول خواستگاریم خودشم گفت وضع مالی خوب نیس فعلا منم گفتم مهم نیس متاسفانه به اجبار خونواده (میگفتن الان همه شغل آزادن و همین خوبه)به هر حال نامزد کردیم واینا باهم حرف زدین اخلاق خوبی داشت منم وابسته شدم ولی از ته دل راضی نبودم.عقد کردیم دیدم کلا اوضاع مالی داغونه وبا قرض وام نه پشتوانه خونواده میخاد زندگی بچرخونه نه خونه نه ماشین هیچی نداشت😭😭خیلی غصه خوردم واینا زور زدم جدا شیم میگفت خودکشی می‌‌کنه وفلان😕
ازاون ورم خانواده مخالف بودن وباید برای آبرو عروسی میکردم پدرم گفت بهم بزنی فردا میگه عقد کردو جدا شد 😞پشتوانه نداشتم وقبول کردم بمونم.
پ.ن(من تک فرزند واونا ۱۱ بچه ن خدایی خیلی تفاوت ها داریم )تصمیم عروسی داشتیم ولی باز من ناراضی بودم و وزلزله شد وباعث شد کلا دیگه همین که زنده موندیم خدارو شکر کنمم واین ازدواجو قبول کنم.
ادامه صفحه بعدی
