آدم تا وقتی بچه نداره فکر میکنه وای چقدر بد،دیگه به چه امید زندگی کنم،اما وقتی بچه دار میشه تازه میفهمه که اگه جایی اشتباه کنه و بچه رو خوب بزرگ نکنه،در گناه بد زندگی کردن اون طفلک هم شریکه،خلاصه اینکه آوردن یه طفل معصوم به این دنیای پر از بدی،خودش خیلی کار خوشایندی هم نیس
من اگه تجربه الانمو داشتم صد در صد دو دستی به شوهره میچسبیدم،بچه رو خدا بخواد میده دیگه،نخوادم نامیده حتما حکمتی داره