کسی که داره تو رو میگیره کور که نیست داره وضعیت رو میبینه
بعدش انسان باید عزت نفس داشته باشه خونه پدر هر چقدر هم که محقر باشه قصر صفا و محبته
فقط با کسی ازدواج کن که خانواده ی نجیب و باشعور و با اصالت داشته باشه.اگر اینجوری نباشن تو هرچقدر هم خوب و خانم باشی پشت سر خودت و خانوادت حرف میزنن.تجربه ثابت کرده
بله ممکنه بگن،
هر کسی هر چیزی گفت خیلی محکم ،جدی و البته مودبانه بگو اینکه توی خونه پدریم چی داشتم چی نداشتم به هیچکسی ربطی نداره و اجازه بی احترامی به کسی نمیدم.
باهاشون زیاد بحث نکن اصلا تو مسائلشون دخالت نکن
تا وقتی ازت کمک نخواستن کمک نکن
تجربیاتتو بدون بها در اختیار کسی نزار
زود صمیمی نشو
اسرار و راز هاتو اصلااا به هیچکس نگو
قبل حرف زدن فکر کن
تو عصبانیت چیزی نگو
لباسات مرتب باشه همیشه
نمیگم لباسای گرون بپوش همون لباسای ساده ارو اتو و عطر بزن
به خودت ارزش و احترام بده
در یک کلام خودمونی نشو
باید از خودت و زندگیت راضی باشی و هیچوقت جلو کسی ناله نکنی که مثلا من چاقم، زشتم، خونمون کوچیکه و...
چون میشه بهونه ای که پسفردا بقیه بکوبن تو روت
برعکس همیشه از خودت تعریف کن، همیشه راضی باش، همیشه خداروشکر کن که بقیه جرات نکنن چیزی بگن
خب مثلا کسی رومیشناسم از خونه ی کوچیکووضع مالی ضعیف و از جای محروم وبدون امکانات یهو اومد توخونه ی شوهرش یجای خوب وباامکانات بعد تو حرفاش مثلا داره از متراژ خونش میناله درمقابل خودش تلاشی هم‌برای تغییر شرایط نمیکنه اینجا جا داره به این خانم گفت مگه خونه بابات چی بود!!! یا چیزی که پدرامون تو چهل سال زندگی برامون فراهم کردن نخوایم شوهر تو یه روز فراهم‌کنه!
بنظرم آدم‌بیشعور که همه جا هست ولی باز باید شرایط قبل خودمون روهم درنظر بگیریم وبعد اگه از فانتزیامون حرف زدیم منتظر بازخوردش هم‌باشیم
بگو مگه من ازتون خواستم ک از خونه ی کوچیک دختر خاستگاری کنین ...بگو اگه ملاکتون ایناس خب سمت ما نمیومدین
بکو درساه خونه ی پدرم کوجیک ساده است اما به ما شعور و ادب رو خوب یاد داده و یاد داده که هر جا بریم عقده گشایی نکنیم و یاد داده هر حرف مزخرفی رو هرجا نزنیم
