هیچ وقت نتونستم یه عشق واقعی رو تجربه کنم هیچکش نبوده که واااقعا از ته دل بی قید و شرط عاشقم باشه قیافمم خوشگله(تعریف الکی نمیخوام بکنم حالا منو نخورید) ولی متاسفانه همیشه بدشانس بودم.خیلی دلم گرفته ۱۷ سالگی آفتاب مهتاب ندیده ازدواج کردم.چجوری بیخیال شم؟چجوری به خودم بفهمونم بدون عشق و عاشقی زندگیمو بگذرونم بفکر درس و اینا باشم؟
تو بغلش کنو ازش بخواه لغات کنه
توبغلش کن عشقو یادش بده
شوهرش بغلش کن😊
منم عین تو
شما چرا بغلش نمیکنی؟
عشق واقعی برامن همیشه توافسانه ها بوده
توام بی محلی کن خودش مباد
همه خودشون فک میکنن خودشون خوشگلن حالا نهایت ۴ نفرم تو دور و ور گفته باشن ک دیگ هیچی
ولی عشق کلا ربطی ب قیافه نداره
شاید بخاطر زبونته
تو ازش بخواه شبا قبل خواب برو بعلش بگو تا بغلت نکنم خوابم نمیبره روزا یهو برو بغلش بگو بغلت بهم ارامش میده
الان سوالی ک واسم پیش اومده اینه ک چرا تو هفده سالگی ازد کردی؟
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
38 ثانیه پیش
38 ثانیه پیش
38 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
